Μπορώ να πω πλέον και με όλο το θάρρος πως η φετινή κινηματογραφική χρονιά (όπως και η περσινή) ήταν εξαιρετική. Από τα δράματα έως και τα θρίλλερ, από τα κινούμενα σχέδια (εκπαιδεύοντας τον δράκο 2 , Big Hero 6 και άλλα) έως και ταινίες επιστημονικής φαντασίας (Xmen days of Future Past και άντε ας βάλουμε και το Χόμπιτ το 3 που για μένα ήταν κάπως αλλά και πολλές ακόμα - καλύτερες από το Χόμπιτ - ).
Οι ταινίες που μου κίνησαν το ενδιαφέρον, με έκαναν να γελάσω, να αγχωθώ αλλά ακόμα και να συγκινηθώ, είναι προφανώς πάνω από δέκα. Αποφάσισα όμως να κάνω μια οικονομία στον χώρο και να ασχοληθώ με τις 10 (που θεωρώ εγώ) καλύτερες ταινίες που προβλήθηκαν κατά την περίοδο 2014-2015 στα ελληνικά σινεμά.
1. Fury . Πριν βγει ακόμα στις κινηματογραφικές αίθουσες , είχα ακούσει αρκετά καλά λόγια για αυτήν τη ταινία. Βέβαια έκανα το σφάλμα να κρίνω τις επιλογές του casting και όταν τελικά πήγα και την είδα κατάλαβα πως ήμουν λάθος. 1 sherman, 5 καταπονεμένοι αμερικανοί στρατιώτες (που οι μισοί το είχαν χάσει ολοκληρωτικά) , μια Γερμανία άβυσσος και με μια ψυχή στο στόμα. Αν και στις τελευταίες μέρες του πολέμου , κανείς μπορούσε να συνειδητοποιήσει την φρίκη του πολέμου. Αγωνιάς σε κάθε λεπτό για το τι θα συμβεί και γίνεσαι ένα με τους στρατιώτες πρωταγωνιστές που σχεδόν σ' όλη τη διάρκεια της ταινίας είναι κλεισμένοι μέσα σ' ένα τανκ. Το μόνο αρνητικό στην όλη ταινία ήταν , προς το τέλος όπου ο Μπραντ Πιτ λέει στον νεαρό στρατιώτη να το σκάσει από κάτω ενώ εκείνος τρώει μια γερμανική χειροβομβίδα στη μάπα. Στο επόμενο πλάνο ο Μπραντ Πιτ έχει προφανώς πεθάνει αλλά εξακολουθεί να είναι πανέμορφος και χωρίς ίχνος χειροβομβίδας πάνω του ή γύρω του. Οκ, λεπτομέρεια να πω την αλήθεια ψιλοξενέρωσα, ίσως για αυτόν τον λόγο αυτή η ταινία είναι στον πάτο της λίστας μου.
2 . Leviathan . Ο ρωσικός Λεβιάθαν για μένα προσωπικά άξιζε το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Η φωτογραφία του, η σκηνοθεσία του και το στήσιμο των πρωταγωνιστών ήταν άψογο. Η ταινία με πολύ θάρρος (λογοκρίθηκε στη Ρωσία) μας παρουσιάζει τα προβλήματα που υπάρχουν στη μετασοβιετική Ρωσία. Προβλήματα που προφανώς πάντοτε υπήρχαν αλλά τώρα έχουν γίνει εντονότερα. Που η μόνη σωτηρία για τους ήρωες είναι η συνεργασία αλλά τα ανθρώπινα πάθη τους φθείρουν και στη συνέχεια τους μηδενίζουν. Αξίζει σαν ταινία και τη θεωρώ ένα από τα σύγχρονα αριστουργήματα του Ρωσικού κινηματογράφου.
3 . Nebraska . Μια αρκετά γλυκιά ταινία του (ελληνικής καταγωγής) Alexander Payne . Μια ταινία που μας παρουσιάζει την πραγματική αγάπη ενός υιού προς τον ηλικιωμένο και άρρωστο πατέρα του . Ένα ταξίδι αναζήτησης και αγάπης , όπου ο αβοήθητος Woody Grant (Μπρους Ντερν) μπερδεύεται και νομίζει πως κέρδισε το λαχείο. Οι 2 υιοί του θα προσπαθήσουν να του αποδείξουν με κάθε τρόπο ότι θα πληγωθεί εάν πάει μέχρι το σημείο "εξαργύρωσης" του λαχείου από την αλήθεια που θα μάθει και στο ταξίδι τους θα συναντήσουν αρκετά προβλήματα , με μόνη λύση την πίστη στην οικογένεια και την αγάπη.
4 . Μικρό ψάρι . Προφανώς και δεν θα άφηνα απ' έξω τη νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη. Θεωρώ πως η συγκεκριμένη ταινία μπορεί να λειτουργήσει ακόμα κι ως τομή για το νεοελληνικό σινεμά. Ο Στράτος ένας άνδρας καταπονημένος έχοντας βγει από τη φυλακή μπαίνει σ' ένα δίλημμα . Να ζήσει μια ανιαρή ζωή ή να συνεχίσει να ζει εκεί που είχε συνηθίσει να ζει ; Ο Στράτος επιλέγει τις βρώμικες δουλειές, απ'όπου όμως κι εντελώς αντιφατικά αντί να βγει ο χειρότερος εαυτός του, αναπηδά από μέσα του μια απροσδιόριστη ανθρωπιά και συνειδητοποίηση του δικαίου και της πραγματικότητας.
5 . Gurdians of the Galaxy . Ως λάτρης των ταινιών επιστημονική φαντασία δεν θα μπορούσα να παραλείψω το Gurdians of the Galaxy. Ο συνδυασμός χιούμορ, φοβερών εφέ , καλτίλας και διαστήματος μου προσφέρει (σ εμένα και σε πολύ κόσμο ακόμα) αρτίστικ οργασμό σε κλάσματα των δευτερολέπτων. Άλλη μία ταινία στην οποία είχα αμφισβητήσει το casting αλλά ακόμα και την προέλευση του σεναριού (marvel). Ευτυχώς διαψεύστηκα.
6 . Whiplash . Μια ταινία αναζήτηση του μουσικού ταλέντου (υπερβολική σε κάποια σημεία αλλά αποδεκτή). Ο Τζ. Κ. Σίμονς ερμηνεύει εξαιρετικά τον ρόλο του επίμονου ,ταλαντούχου (και αρκετά ψυχασθενικού) καθηγητή μουσικής, αλλά και ο Μάιλς Τέλερ αποδεικνύει ότι αξίζει σαν ηθοποιός . Η σκηνοθεσία άπταιστη και η μουσική σε συναρπάζει χώνοντάς σε βαθιά μέσα στο πνεύμα της ταινίας, αλλά και των ανθρώπων που αγαπούν πραγματικά την τελειότητα και τη μουσική.
7 . Imitation Game . Ο Κάμπερμπατς τα τελευταία 5-6 χρόνια μας εκπλήσσει διαρκώς με τις υποκριτικές του ικανότητες. Στο Imitation Game του ανατέθηκε να υποδυθεί ένα πραγματικό πρόσωπο, που χάρις σ αυτό σήμερα εμείς αρχικά οφειλόμαστε που ζούμε και δεύτερον που χρησιμοποιούμε τα εγγόνια των εφευρέσεών του. Ο Μπενέντικτ έπαιξε φοβερά τον μαθηματικό Άλαν Τούρινγκ, ο οποίος παρά τα όσα προσέφερε στην ανθρωπότητα, κυνηγήθηκε και βασανίστηκε επειδή ήταν ομοφυλόφιλος . Ο Κάμπερμπατς ενσάρκωσε τον Τούρινγκ εξαιρετικά και μόνος του με την ερμηνεία αυτή εκτίναξε την ποιότητα της ταινίας.
8 . Birdman Or (The Unexpected Virtue Of Ignorance) . Ας τα πάρουμε όλα από την αρχή. Κάποιος που διαβάζει την περιγραφή της ταινίας καταλαβαίνει πως πρόκειται για μια ταινία απλή με διάφορα σκηνοθετικά τρικς για να καυλώσεις και καλό κάστινγκ. Και ναι αυτό είναι. Εξαιρετική σκηνοθεσία από τον Ιναρίτου με φοβερά μονοπλάνα (ακόμα κι αν κάποιοι τα θεωρούν υπερτιμημένα). Μουσική απίστευτα ατμοσφαιρική και ταυτόχρονα ξεσηκωτική , η οποία καθόλη τη διάρκεια της ταινίας συνδυαζόταν εξαιρετικά με τα πλάνα και τις διάφορες σκηνές. Και το σενάριο αποτελεί ένα ταξίδι ως προς την αυτοαποδοχή του ήρωα αλλά και στην αποδοχή του από την οικογένειά του. (Η ταινία είναι και σαρκαστική καθώς, διακωμωδείται η ζωή του Μάικλ Κίτον).
9 . Gone Girl . Ένα από τα καλύτερα (old school) θρίλλερ της 10ετίας. Με συνεχή plot twist και εξαιρετικές ερμηνείες από Ben Affleck και Rosamund Pike. Τεράστια ταινία αλλά καταφέρνει να σε κρατά διαρκώς προσηλωμένο, περιμένοντας μια νέα εξέλιξη . Η ολιγάλεπτη βέβαια ερμηνεία του Νέιλ Πάτρικ Χάρις ήταν σχεδόν απαράδεκτη και είναι ο λόγος που δεν κατέχει την κορυφή σ αυτήν τη λίστα.
.jpg)
10. Interstellar . Τι να πω. Μια ταινία τελείως υποτιμημένη , χωρίς προφανείς λόγους. Ναι τι κι αν βασίστηκε σε θεωρίες που δεν έχουν αποδειχθεί ακόμα ή ίσως και να μην αποδειχθούν ποτέ ; Οι αδερφοί Νόλαν μας έδωσαν και πάλι μια σκοτεινή γεύση ελπίδας. Μας ώθησαν να ξανακοιτάξουμε ψηλά στα αστέρια και να πιστεύουμε στο σύμπαν. Για την ακρίβεια όχι να πιστεύουμε αλλά να γνωρίζουμε για το σύμπαν. Ο Μακόναχι για άλλη μια φορά έδειξε πόσο αξίζει σαν ηθοποιός το ίδιο και το υπόλοιπο casting. Τα εφέ ήταν εξαιρετικά (με χρησιμοποίηση old school ταπετσαρίας για το μεγαλύτερο διάστημα της ταινίας) και μουσική από Χανς Ζίμμερ. Απλά τέλεια.
Υ.Γ όπως είπα και παραπάνω οι καλές ταινίες που βγήκαν φέτος (και διαφημίστηκαν παράλληλα) είναι πάρα πολλές. Εγώ εστίασα σ αυτές που θεώρησα καλύτερες από τις πολλές καλές. Συνιστώ να τις δείτε γιατί το κάθε λεπτό τους αξίζει.
Οι ταινίες που μου κίνησαν το ενδιαφέρον, με έκαναν να γελάσω, να αγχωθώ αλλά ακόμα και να συγκινηθώ, είναι προφανώς πάνω από δέκα. Αποφάσισα όμως να κάνω μια οικονομία στον χώρο και να ασχοληθώ με τις 10 (που θεωρώ εγώ) καλύτερες ταινίες που προβλήθηκαν κατά την περίοδο 2014-2015 στα ελληνικά σινεμά.
1. Fury . Πριν βγει ακόμα στις κινηματογραφικές αίθουσες , είχα ακούσει αρκετά καλά λόγια για αυτήν τη ταινία. Βέβαια έκανα το σφάλμα να κρίνω τις επιλογές του casting και όταν τελικά πήγα και την είδα κατάλαβα πως ήμουν λάθος. 1 sherman, 5 καταπονεμένοι αμερικανοί στρατιώτες (που οι μισοί το είχαν χάσει ολοκληρωτικά) , μια Γερμανία άβυσσος και με μια ψυχή στο στόμα. Αν και στις τελευταίες μέρες του πολέμου , κανείς μπορούσε να συνειδητοποιήσει την φρίκη του πολέμου. Αγωνιάς σε κάθε λεπτό για το τι θα συμβεί και γίνεσαι ένα με τους στρατιώτες πρωταγωνιστές που σχεδόν σ' όλη τη διάρκεια της ταινίας είναι κλεισμένοι μέσα σ' ένα τανκ. Το μόνο αρνητικό στην όλη ταινία ήταν , προς το τέλος όπου ο Μπραντ Πιτ λέει στον νεαρό στρατιώτη να το σκάσει από κάτω ενώ εκείνος τρώει μια γερμανική χειροβομβίδα στη μάπα. Στο επόμενο πλάνο ο Μπραντ Πιτ έχει προφανώς πεθάνει αλλά εξακολουθεί να είναι πανέμορφος και χωρίς ίχνος χειροβομβίδας πάνω του ή γύρω του. Οκ, λεπτομέρεια να πω την αλήθεια ψιλοξενέρωσα, ίσως για αυτόν τον λόγο αυτή η ταινία είναι στον πάτο της λίστας μου.
2 . Leviathan . Ο ρωσικός Λεβιάθαν για μένα προσωπικά άξιζε το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Η φωτογραφία του, η σκηνοθεσία του και το στήσιμο των πρωταγωνιστών ήταν άψογο. Η ταινία με πολύ θάρρος (λογοκρίθηκε στη Ρωσία) μας παρουσιάζει τα προβλήματα που υπάρχουν στη μετασοβιετική Ρωσία. Προβλήματα που προφανώς πάντοτε υπήρχαν αλλά τώρα έχουν γίνει εντονότερα. Που η μόνη σωτηρία για τους ήρωες είναι η συνεργασία αλλά τα ανθρώπινα πάθη τους φθείρουν και στη συνέχεια τους μηδενίζουν. Αξίζει σαν ταινία και τη θεωρώ ένα από τα σύγχρονα αριστουργήματα του Ρωσικού κινηματογράφου.
3 . Nebraska . Μια αρκετά γλυκιά ταινία του (ελληνικής καταγωγής) Alexander Payne . Μια ταινία που μας παρουσιάζει την πραγματική αγάπη ενός υιού προς τον ηλικιωμένο και άρρωστο πατέρα του . Ένα ταξίδι αναζήτησης και αγάπης , όπου ο αβοήθητος Woody Grant (Μπρους Ντερν) μπερδεύεται και νομίζει πως κέρδισε το λαχείο. Οι 2 υιοί του θα προσπαθήσουν να του αποδείξουν με κάθε τρόπο ότι θα πληγωθεί εάν πάει μέχρι το σημείο "εξαργύρωσης" του λαχείου από την αλήθεια που θα μάθει και στο ταξίδι τους θα συναντήσουν αρκετά προβλήματα , με μόνη λύση την πίστη στην οικογένεια και την αγάπη.
4 . Μικρό ψάρι . Προφανώς και δεν θα άφηνα απ' έξω τη νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη. Θεωρώ πως η συγκεκριμένη ταινία μπορεί να λειτουργήσει ακόμα κι ως τομή για το νεοελληνικό σινεμά. Ο Στράτος ένας άνδρας καταπονημένος έχοντας βγει από τη φυλακή μπαίνει σ' ένα δίλημμα . Να ζήσει μια ανιαρή ζωή ή να συνεχίσει να ζει εκεί που είχε συνηθίσει να ζει ; Ο Στράτος επιλέγει τις βρώμικες δουλειές, απ'όπου όμως κι εντελώς αντιφατικά αντί να βγει ο χειρότερος εαυτός του, αναπηδά από μέσα του μια απροσδιόριστη ανθρωπιά και συνειδητοποίηση του δικαίου και της πραγματικότητας.
5 . Gurdians of the Galaxy . Ως λάτρης των ταινιών επιστημονική φαντασία δεν θα μπορούσα να παραλείψω το Gurdians of the Galaxy. Ο συνδυασμός χιούμορ, φοβερών εφέ , καλτίλας και διαστήματος μου προσφέρει (σ εμένα και σε πολύ κόσμο ακόμα) αρτίστικ οργασμό σε κλάσματα των δευτερολέπτων. Άλλη μία ταινία στην οποία είχα αμφισβητήσει το casting αλλά ακόμα και την προέλευση του σεναριού (marvel). Ευτυχώς διαψεύστηκα.
6 . Whiplash . Μια ταινία αναζήτηση του μουσικού ταλέντου (υπερβολική σε κάποια σημεία αλλά αποδεκτή). Ο Τζ. Κ. Σίμονς ερμηνεύει εξαιρετικά τον ρόλο του επίμονου ,ταλαντούχου (και αρκετά ψυχασθενικού) καθηγητή μουσικής, αλλά και ο Μάιλς Τέλερ αποδεικνύει ότι αξίζει σαν ηθοποιός . Η σκηνοθεσία άπταιστη και η μουσική σε συναρπάζει χώνοντάς σε βαθιά μέσα στο πνεύμα της ταινίας, αλλά και των ανθρώπων που αγαπούν πραγματικά την τελειότητα και τη μουσική.
7 . Imitation Game . Ο Κάμπερμπατς τα τελευταία 5-6 χρόνια μας εκπλήσσει διαρκώς με τις υποκριτικές του ικανότητες. Στο Imitation Game του ανατέθηκε να υποδυθεί ένα πραγματικό πρόσωπο, που χάρις σ αυτό σήμερα εμείς αρχικά οφειλόμαστε που ζούμε και δεύτερον που χρησιμοποιούμε τα εγγόνια των εφευρέσεών του. Ο Μπενέντικτ έπαιξε φοβερά τον μαθηματικό Άλαν Τούρινγκ, ο οποίος παρά τα όσα προσέφερε στην ανθρωπότητα, κυνηγήθηκε και βασανίστηκε επειδή ήταν ομοφυλόφιλος . Ο Κάμπερμπατς ενσάρκωσε τον Τούρινγκ εξαιρετικά και μόνος του με την ερμηνεία αυτή εκτίναξε την ποιότητα της ταινίας.
8 . Birdman Or (The Unexpected Virtue Of Ignorance) . Ας τα πάρουμε όλα από την αρχή. Κάποιος που διαβάζει την περιγραφή της ταινίας καταλαβαίνει πως πρόκειται για μια ταινία απλή με διάφορα σκηνοθετικά τρικς για να καυλώσεις και καλό κάστινγκ. Και ναι αυτό είναι. Εξαιρετική σκηνοθεσία από τον Ιναρίτου με φοβερά μονοπλάνα (ακόμα κι αν κάποιοι τα θεωρούν υπερτιμημένα). Μουσική απίστευτα ατμοσφαιρική και ταυτόχρονα ξεσηκωτική , η οποία καθόλη τη διάρκεια της ταινίας συνδυαζόταν εξαιρετικά με τα πλάνα και τις διάφορες σκηνές. Και το σενάριο αποτελεί ένα ταξίδι ως προς την αυτοαποδοχή του ήρωα αλλά και στην αποδοχή του από την οικογένειά του. (Η ταινία είναι και σαρκαστική καθώς, διακωμωδείται η ζωή του Μάικλ Κίτον).
9 . Gone Girl . Ένα από τα καλύτερα (old school) θρίλλερ της 10ετίας. Με συνεχή plot twist και εξαιρετικές ερμηνείες από Ben Affleck και Rosamund Pike. Τεράστια ταινία αλλά καταφέρνει να σε κρατά διαρκώς προσηλωμένο, περιμένοντας μια νέα εξέλιξη . Η ολιγάλεπτη βέβαια ερμηνεία του Νέιλ Πάτρικ Χάρις ήταν σχεδόν απαράδεκτη και είναι ο λόγος που δεν κατέχει την κορυφή σ αυτήν τη λίστα.
10. Interstellar . Τι να πω. Μια ταινία τελείως υποτιμημένη , χωρίς προφανείς λόγους. Ναι τι κι αν βασίστηκε σε θεωρίες που δεν έχουν αποδειχθεί ακόμα ή ίσως και να μην αποδειχθούν ποτέ ; Οι αδερφοί Νόλαν μας έδωσαν και πάλι μια σκοτεινή γεύση ελπίδας. Μας ώθησαν να ξανακοιτάξουμε ψηλά στα αστέρια και να πιστεύουμε στο σύμπαν. Για την ακρίβεια όχι να πιστεύουμε αλλά να γνωρίζουμε για το σύμπαν. Ο Μακόναχι για άλλη μια φορά έδειξε πόσο αξίζει σαν ηθοποιός το ίδιο και το υπόλοιπο casting. Τα εφέ ήταν εξαιρετικά (με χρησιμοποίηση old school ταπετσαρίας για το μεγαλύτερο διάστημα της ταινίας) και μουσική από Χανς Ζίμμερ. Απλά τέλεια.
Υ.Γ όπως είπα και παραπάνω οι καλές ταινίες που βγήκαν φέτος (και διαφημίστηκαν παράλληλα) είναι πάρα πολλές. Εγώ εστίασα σ αυτές που θεώρησα καλύτερες από τις πολλές καλές. Συνιστώ να τις δείτε γιατί το κάθε λεπτό τους αξίζει.
