"Ένα μάθημα δικαιοσύνης από τους καθηγητές των δημόσιων λυκείων"




Πριν αρχίσω να θίγω  το συγκεκριμένο θέμα θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως όσα χρόνια πήγαινα σχολείο είχα συναντήσει αρκετά αξιόλογους καθηγητές, οι οποίοι δεν δίσταζαν να έρθουν ακόμα και σε άμεση αντιπαράθεση με το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα,προκειμένου να διδάξουν ορθότερα. Οι συγκεκριμένοι καθηγητές δεν θα εκλείψουν ποτέ και πάντοτε θα εμπνέουν τους εκάστοτε μαθητές που θα έχουν.Έτσι λοιπόν αυτή η κατηγορία καθηγητών αυτομάτως εξαιρείται από το κείμενο που θ' ακολουθήσει.


Όλοι γνωρίζουμε πως πριν μερικά χρόνια το να είσαι εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο σήμαινε  παράλληλα "φραπεδιά στο γραφείο των καθηγητών και στάνταρ μόνιμη θέση στο δημόσιο". Παρόλο που το γεγονός αυτό κατά κάποιον τρόπο μεταλλάχτηκε,γιατί προφανώς δεν αλλάζει μόνο με  το να μεταθέτεις εκπαιδευτικούς ή να τους βάζεις σε διαθεσιμότητα όποτε σου καπνίσει,ο πυρήνας του προβλήματος συνεχίζει να υπάρχει ακόμα και σήμερα. Όλοι σίγουρα είχαμε ζήσει από κοντά ένα ξέσπασμα λαϊκιστικής δικαιοσύνης κάποιου καθηγητή μας εν ώρα μαθήματος.Συνήθως αρέσκονταν στο να θίγουν πόσο πολύ κακοπληρώνονται (θυμάμαι στην 3η γυμνασίου μια καθηγήτρια να παραπονιέται που έπαιρνε μόνο 1500 ευρώ τον μήνα) ή να υπερηφανεύονται πως "εδώ δεν είναι ιδιωτικό σχολείο και δεν μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε".


Με τον καιρό λοιπόν συναντούσαμε τα συγκεκριμένα ξεσπάσματα όλο και πιο συχνά και πάντοτε όλως τυχαίως από καθηγητές με όχι και τόσο αξιόλογο παρελθόν.....ή μέλλον.Στην αρχή, οι περισσότεροι κατά κάποιον τρόπο τα απαξιώναμε  ή τους δίναμε ελάχιστη σημασία σε βαθμό που δεν επηρέαζε την κρίση των καθηγητών.Δυστυχώς όμως έρχεται η στιγμή που οι μαθητές φτάνουν στην 3η λυκείου κι εκεί αναγκάζονται να γίνουν οι προσωπικοί κωλογλύφτες των καθηγητών που διδάσκουν "κρίσημα μαθήματα" για τις πανελλήνιες.Με το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα λοιπόν,το οποίο προωθεί την βαθμοθηρία σαν να μην υπάρχει αύριο, βλέπουμε το συγκεκριμένο φαινόμενο να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.Έχοντας βιώσει παρόμοιες καταστάσεις γνωρίζω πως ,εάν δεν το κάνεις κινδυνεύεις να στιγματιστείς, όχι μόνο από τους καθηγητές αλλά κι από τους μαθητές που έχουν υποκύψει σ αυτή τη γελοία διαδικασία, αλλά παράλληλα  υπάρχουν και πολλές πιθανότητες να επηρεαστούν κι οι βαθμοί των τετραμήνων σου.


Έρχεται όμως η στιγμή που σε παίρνει και εσένα παραμάζωμα η προαναφερθείσα νοοτροπία.Οι καθηγητές λες και βρίσκονται τελείως εκτός  πραγματικότητας σου βάζουν στο εξάμηνο έναν κωλοβαθμό τον οποίο και προφανώς δεν περιμένεις. Ρωτάς τον λόγο,όπως επιβάλλεται να κάνεις, και λαμβάνεις ως απάντηση το "τόσο σου άξιζε , μην αμφισβητείς την κρίση μου" ή το "εάν σου βάλω παραπάνω θα αδικήσω τα παιδιά που το αξίζουν". Ρωτώ τώρα εγώ, πώς γίνεται να ξέρουν μέσα από 1 κωλοδιαγώνισμα εάν θα γράψεις χάλια ή όχι; Προσωπικά στην 3η λυκείου δεν είχα γράψει ποτέ σε διαγώνισμα Ιστορίας πάνω από 16 και στις πανελλήνιες έγραψα 19,1. Ναι συμβαίνουν αυτά θα πει κανείς αλλά, όσο περνάει ο καιρός συναντάω όλο και περισσότερα άτομα με παρόμοιες εμπειρίες , μικρότερα από μένα και εν μέρει πειραματόζωα του "νέου συστήματος".Όταν έρθει λοιπόν η στιγμή που θα υψώσεις το ανάστημα σου για τις αυθαιρεσίες των καθηγητών ,ένα είναι σίγουρο, δεν θα λάβεις σχεδόν καμία υποστήριξη , ούτε από την διεύθυνση αλλά ούτε από τους κωλογλύφτες συμμαθητές σου.
Θα πρέπει να το καταπιείς , ανεξάρτητα εάν κάτι τέτοιο θα επηρεάσει την πρόσβαση σου σ ένα πανεπιστήμιο. Δυστυχώς δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα κι αν προσπαθήσεις τελικά θα πάρεις ως απάντηση από τους καθηγητές σου  ένα "εδώ δεν είναι ιδιωτικό σχολείο όπου με τα λεφτά των γονιών σου θα παίρνεις βαθμούς". Λες κι εκείνοι πληρώνονται από τον Άγιο Βασίλη κι όχι από τον ελληνικό λαό...


Κάπως έτσι φτάνουμε στο σημείο να αμφισβητήσουμε ,ξανά, την κρίση δικαιοσύνης των εκάστοτε καθηγητών μας, οι οποίοι με εμφανή στοιχεία συνδρόμου κατωτερότητας ,κατακρεουργούν αρχικά το ήδη σάπιο εκπαιδευτικό σύστημα και δεύτερον συμβάλλουν στην ψυχολογική κατάρρευση των μαθητών με τη στάση  αλλά και με τις πρακτικές τους.


<<Αί άρισται δοκούσαι είναι φύσεις μάλιστα παιδείας δέονται.>>
(μτφρ. Εκείνοι που φαίνονται ότι εκ φύσεως είναι άριστοι,χρειάζονται περισσότερο από τους άλλους την παιδεία.)
Ξενοφών  430-355 π.χ




Ο άδικος καλός Θεός


Αρχικά πριν θίξω το θέμα που επιθυμώ πρέπει να ξεκαθαρίσω τη θέση μου. Δεν θέλω να κατακρίνω τα πιστεύω κανενός ανθρώπου αλλά ούτε και να προπαγανδίσω τις προσωπικές μου απόψεις. Δεν δηλώνω άθεος αλλά ούτε και οπαδός καμιάς από τις υπάρχουσες θρησκείες-φιλοσοφίες. Σκοπός του κειμένου αυτού είναι να παρατεθεί ένα λογικό επιχείρημα πάνω σ ένα πολύ λεπτό κι εύθραυστο θέμα, την κρίση του Θεού, όπου ο αναγνώστης μετά από μόνος τους θα κρίνει το επιχείρημα ως επαρκές ή άτοπο.

Είναι σχεδόν σίγουρο πως όλοι μας έχουμε έρθει σε αντιπαράθεση,έστω και μία φορά, ή έχουμε δει άτομα να επιχειρηματολογούν με τους εκάστοτε καθηγητές θρησκευτικών των  γυμνασίων ή των λυκείων, όπου κάποτε φοιτούσαμε , για διάφορα θρησκευτικά ,ηθικά ή φιλοσοφικά θέματα.
Στο δικό μου λοιπόν  λύκειο ,κάποια στιγμή ,σε μια τέτοια συζήτηση , ένας συμμαθητής παρέθεσε το εξής επιχείρημα προς τον θρησκευτικό μας : 
"Κύριε έχω να σας κάνω μια σημαντική ερώτηση η οποία αφορά την κρίση του Θεού (εάν υποθέσουμε πως σίγουρα υπάρχει) . Αρχικά εάν υποθέσουμε πως υπάρχει ένας άνθρωπος,ας τον ονομάσουμε ο Τάδε, ο οποίος ζει ευλαβικά,σέβεται και βοηθά τους συμπολίτες του, όχι για να νιώσει εκείνος καλύτερα αλλά επειδή βλέπει ότι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη.Επιπλέον είναι δίκαιος, δεν κλέβει ποτέ και αποφεύγει να λέει ψέματα.Αγαπά και σέβεται την οικογένεια του αλλά και το περιβάλλον  (ζώα , φυτά κτλ).Ο Τάδε όμως έχει ένα μικρό ελάττωμα , δεν πιστεύει στον Θεό. Δεν δηλώνει άθεος, αλλά δεν επιθυμεί να πιστέψει σ αυτόν τον θεό. Δεν τον νοιάζει εάν υπάρχει ή εάν δεν υπάρχει, ο ίδιος τον αρνείται για προσωπικούς λόγους.Εδώ λοιπόν έρχεται το κυρίως σκέλος της ερώτησης. Εάν υποθέσουμε πως υπάρχει παράδεισος και κόλαση ο Τάδε όταν πεθάνει που ακριβώς θα πάει; Στην αρχή προφανώς θα πάει στον παράδεισο,αφού όπως προείπαμε έζησε μια ζωή χωρίς πολλές αμαρτίες,βοηθώντας και φροντίζοντας τους ανθρώπους και τα ζώα.Ο Τάδε όμως αρνούνταν τον Θεό , κάτι το οποίο είχε επιλέξει προ πολλού και δεν επιθυμούσε ν αλλάξει γνώμη.Έτσι ο θεός θ αναγκαστεί να τον στείλει στην κόλαση ,καθώς ο Τάδε δεν δέχεται τον ίδιο,ούτε ως ύπαρξη αλλά ούτε και ηθικά.Εδώ λοιπόν φτάνουμε σε ένα αξιοσημείωτο σφάλμα. Ο θεός στέλνει στην κόλαση έναν δίκαιο και καλό άνθρωπο επειδή δεν ήθελε να τον αποδεχτεί; Επειδή δεν ήθελε να πιστέψει σ εκείνον; Επειδή δεν ήθελε να ζήσει μαζί μ εκείνον; Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως άδικο, εγωιστικό αλλά και ανώριμο εκ μέρους του θεού, πράγμα αρκετά περίεργο καθώς γνωρίζουμε πως ο Θεός είναι και Δίκαιος και Αλτρουιστής αλλά και ο Ωριμότερος των πάντων."
Η απάντηση του καθηγητή σ αυτό το ερώτημα ήταν ένα απλό "Δεν ξέρω, είναι μέλημα Θεού".

Αυτό που συμπέρανα εγώ από το συγκεκριμένο επιχείρημα είναι πως ο Θεός μπορεί ταυτόχρονα να πρεσβεύει το αλάνθαστο, την απόλυτη γνώση και την ορθή δικαιοσύνη αλλά παράλληλα συνοδεύεται από μια σειρά ανθρώπινων παθών των οποίων η ύπαρξη τους είναι αδικαιολόγητη,μέσα στη θεϊκή  του υπόσταση,όπως έχει εκείνη διαμορφωθεί από την θρησκεία εδώ και τόσα χρόνια...

Όποιος επιθυμεί μπορεί να πει την γνώμη του πάνω σ αυτό το θέμα και να ανοίξει μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση .


"Γραπτή μαρτυρία ενός χρυσαυγίτη των βορείων προαστίων"

Καλησπέρα, 

με λένε Πένυ Ζούμη και είμαι χρυσαυγίτης (ή χρυσαυγίτισσα εάν πιστεύετε ότι είμαι  γυναίκα παρά τις τρίχες στη μασχάλη μου).
Εργάζομαι και ζω κάτω από άθλιες συνθήκες Πακιστανών βιαστών, κλεφτών, ρακένδυτων σκουληκιών και τεράτων του Ξέρξη. 
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, σοβαρά.  
Καθώς μια μέρα γύριζα από τη δουλειά μου, ο πατέρας μου παίρνει τηλέφωνο: 

(ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΡΟΦΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

-Ελα Μαρίνα μου.
-Πένυ. 
-Έλα Πένυ μου. 
-Τι είναι πατέρα με ανησυχείς.. 
-Μίλαγα με ένα Πακιστανό και του είπα "Η Πένυ τραγουδάει πολύ ωραία..." 

Από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότιι ζούμε σε μια χώρα που σε κάμποσα χρόνια θα είμαστε μειονότητα. Ενάντια σε Εβραιομασόνους, συριζαίους και μαύρους νίγκερ ανθρώπους. 

Ευχαριστώ για την κατανόηση, 

Μια γνήσια Ελλην-ίδα, ότι ουδέν οίδα.