Ο άδικος καλός Θεός

Αρχικά πριν θίξω το θέμα που επιθυμώ πρέπει να ξεκαθαρίσω τη θέση μου. Δεν θέλω να κατακρίνω τα πιστεύω κανενός ανθρώπου αλλά ούτε και να προπαγανδίσω τις προσωπικές μου απόψεις. Δεν δηλώνω άθεος αλλά ούτε και οπαδός καμιάς από τις υπάρχουσες θρησκείες-φιλοσοφίες. Σκοπός του κειμένου αυτού είναι να παρατεθεί ένα λογικό επιχείρημα πάνω σ ένα πολύ λεπτό κι εύθραυστο θέμα, την κρίση του Θεού, όπου ο αναγνώστης μετά από μόνος τους θα κρίνει το επιχείρημα ως επαρκές ή άτοπο.

Είναι σχεδόν σίγουρο πως όλοι μας έχουμε έρθει σε αντιπαράθεση,έστω και μία φορά, ή έχουμε δει άτομα να επιχειρηματολογούν με τους εκάστοτε καθηγητές θρησκευτικών των  γυμνασίων ή των λυκείων, όπου κάποτε φοιτούσαμε , για διάφορα θρησκευτικά ,ηθικά ή φιλοσοφικά θέματα.

Στο δικό μου λοιπόν  λύκειο ,κάποια στιγμή ,σε μια τέτοια συζήτηση , ένας συμμαθητής παρέθεσε το εξής επιχείρημα προς τον θρησκευτικό μας : 

"Κύριε έχω να σας κάνω μια σημαντική ερώτηση η οποία αφορά την κρίση του Θεού (εάν υποθέσουμε πως σίγουρα υπάρχει) . Αρχικά εάν υποθέσουμε πως υπάρχει ένας άνθρωπος,ας τον ονομάσουμε ο Τάδε, ο οποίος ζει ευλαβικά,σέβεται και βοηθά τους συμπολίτες του, όχι για να νιώσει εκείνος καλύτερα αλλά επειδή βλέπει ότι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη.Επιπλέον είναι δίκαιος, δεν κλέβει ποτέ και αποφεύγει να λέει ψέματα.Αγαπά και σέβεται την οικογένεια του αλλά και το περιβάλλον  (ζώα , φυτά κτλ).Ο Τάδε όμως έχει ένα μικρό ελάττωμα , δεν πιστεύει στον Θεό. Δεν δηλώνει άθεος, αλλά δεν επιθυμεί να πιστέψει σ αυτόν τον θεό. Δεν τον νοιάζει εάν υπάρχει ή εάν δεν υπάρχει, ο ίδιος τον αρνείται για προσωπικούς λόγους.Εδώ λοιπόν έρχεται το κυρίως σκέλος της ερώτησης. Εάν υποθέσουμε πως υπάρχει παράδεισος και κόλαση ο Τάδε όταν πεθάνει που ακριβώς θα πάει; Στην αρχή προφανώς θα πάει στον παράδεισο,αφού όπως προείπαμε έζησε μια ζωή χωρίς πολλές αμαρτίες,βοηθώντας και φροντίζοντας τους ανθρώπους και τα ζώα.Ο Τάδε όμως αρνούνταν τον Θεό , κάτι το οποίο είχε επιλέξει προ πολλού και δεν επιθυμούσε ν αλλάξει γνώμη.Έτσι ο θεός θ αναγκαστεί να τον στείλει στην κόλαση ,καθώς ο Τάδε δεν δέχεται τον ίδιο,ούτε ως ύπαρξη αλλά ούτε και ηθικά.Εδώ λοιπόν φτάνουμε σε ένα αξιοσημείωτο σφάλμα. Ο θεός στέλνει στην κόλαση έναν δίκαιο και καλό άνθρωπο επειδή δεν ήθελε να τον αποδεχτεί; Επειδή δεν ήθελε να πιστέψει σ εκείνον; Επειδή δεν ήθελε να ζήσει μαζί μ εκείνον; Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως άδικο, εγωιστικό αλλά και ανώριμο εκ μέρους του θεού, πράγμα αρκετά περίεργο καθώς γνωρίζουμε πως ο Θεός είναι και Δίκαιος και Αλτρουιστής αλλά και ο Ωριμότερος των πάντων."

Η απάντηση του καθηγητή σ αυτό το ερώτημα ήταν ένα απλό "Δεν ξέρω, είναι μέλημα Θεού".

Αυτό που συμπέρανα εγώ από το συγκεκριμένο επιχείρημα είναι πως ο Θεός μπορεί ταυτόχρονα να πρεσβεύει το αλάνθαστο, την απόλυτη γνώση και την ορθή δικαιοσύνη αλλά παράλληλα συνοδεύεται από μια σειρά ανθρώπινων παθών των οποίων η ύπαρξη τους είναι αδικαιολόγητη,μέσα στη θεϊκή  του υπόσταση,όπως έχει εκείνη διαμορφωθεί από την θρησκεία εδώ και τόσα χρόνια...

Όποιος επιθυμεί μπορεί να πει την γνώμη του πάνω σ αυτό το θέμα και να ανοίξει μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση .