"Γραπτή μαρτυρία ενός χρυσαυγίτη των βορείων προαστίων"

Καλησπέρα, 

με λένε Πένυ Ζούμη και είμαι χρυσαυγίτης (ή χρυσαυγίτισσα εάν πιστεύετε ότι είμαι  γυναίκα παρά τις τρίχες στη μασχάλη μου).

Εργάζομαι και ζω κάτω από άθλιες συνθήκες Πακιστανών βιαστών, κλεφτών, ρακένδυτων σκουληκιών και τεράτων του Ξέρξη. 
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, σοβαρά.  
Καθώς μια μέρα γύριζα από τη δουλειά μου, ο πατέρας μου παίρνει τηλέφωνο: 

(ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΡΟΦΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ) 

-Ελα Μαρίνα μου.
-Πένυ. 
-Έλα Πένυ μου. 
-Τι είναι πατέρα με ανησυχείς.. 
-Μίλαγα με ένα Πακιστανό και του είπα "Η Πένυ τραγουδάει πολύ ωραία..." 

Από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότιι ζούμε σε μια χώρα που σε κάμποσα χρόνια θα είμαστε μειονότητα. Ενάντια σε Εβραιομασόνους, συριζαίους και μαύρους νίγκερ ανθρώπους. 

Ευχαριστώ για την κατανόηση, 

Μια γνήσια Ελλην-ίδα, ότι ουδέν οίδα.