Επαναστάτες του Youtube και του Facebook

 Με αφορμή τα πολύ πρόσφατα γεγονότα του Νοεμβρίου αλλά και του περασμένου Σαββάτου ήθελα να θίξω ένα θέμα το οποίο με ταλανίζει από μικρό παιδί. Ο τίτλος του κειμένου ίσως παραπέμπει στο κλασσικό κήρυγμα προς τον νεοέλληνα , ο οποίος επαναστατεί και κριτικάρει ασύστολα  με στάτους και διάφορα "επαναστατικά" βίντεο κάθε φορά που οι κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις "βράζουν". Δεν θα σταθώ σ' αυτό αλλά στα άτομα που προσπαθούν με κάθε τρόπο να δείξουν διαδικτυακά και όχι μόνο, ότι "κατέβηκαν" στην εκάστοτε πορεία ή διαμαρτυρία κι ότι ήταν "παρών" σε όσα συνέβησαν .

 Το κίνητρο για να γράψω αυτό το κείμενο ήταν ένα βίντεο που είχα δει στο youtube πριν κανά μήνα. Το βίντεο είχε τραβηχτεί μια από τις μέρες που γινόταν η κατάληψη στη νομική σχολή (εάν δεν κάνω λάθος) και έδειχνε την άνανδρη επίθεση των ματ σε ανυπεράσπιστους φοιτητές. Εκείνο όμως που με παραξένεψε  δεν ήταν το συμβάν, αλλά ο καταγραφέας του. Ο τυπάς που τραβούσε το βίντεο είχε αράξει σε μία ταράτσα και έριχνε νερό στους από κάτω, ενώ ταυτόχρονα οι ματατζίδες σάπιζαν τους φοιτητές. Δυστυχώς στη συγκεκριμένη περίπτωση ο σκοπός του τυπά που τραβούσε το βίντεο δεν αγίασε τα μέσα. Ακόμα και ο πιο αφελής μπορεί να καταλάβει ότι ο "δημοσιογράφος" μας ήταν επαναστάτης μεν αλλά εκ του ασφαλούς δε, γιατί κι εγώ μπορώ να καταγράφω συμπλοκές και μικροεξεγέρσεις με μία κακής ποιότητας κάμερα από μια ταράτσα και παράλληλα να αναζητώ μερικές συνδρομές στο κανάλι μου για να τα 'κονομήσω. Αυτό βέβαια με καθιστά και συνένοχο γιατί εκτός του ότι καταγράφω τον πόνο του άλλου, επειδή όμως είμαι δειλός φοβάμαι να πάω να τρέξω και να τον βοηθήσω. Με λίγα λόγια μετατρέπω τον πόνο του άλλου σε κέρδος και στην ουσία βγαίνω αλώβητος απ' όλο αυτό.

 Το συγκεκριμένο συμβάν λοιπόν με έκανε να θυμηθώ διαδοχικά άλλα παρόμοια περιστατικά. Περιστατικά που ξεκινούν από τότε που εγώ άρχισα να έχω μια σχετική πολιτική συνείδηση (Δεκέμβρη του 2008) αλλά έως και σήμερα. Για μένα προσωπικά όταν θα κατέβεις να συμβάλλεις στον εκάστοτε αγώνα, δεν χρειάζεται να διατυμπανίσεις σ' όλους ότι "να κατέβηκα σήμερα" . Εκτός από attention whore προσβάλλεις και τους ανθρώπους που εκείνη την ημέρα χτύπησαν και ξελαρυγγιάστηκαν ! Προφανώς και δεν είμαι κατά της ενημέρωσης και της παρουσίασης των γεγονότων στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά ο ευτελισμός τους είναι μακράν ό,τι χειρότερο και υπονομεύει αγώνες ζωής.

 Τόσα χρόνια κατηγορούμε τους επαγγελματίες, ας το πούμε ,δημοσιογράφους που πλέον έχουν χάσει κάθε αντικειμενικότητα και δεοντολογία και εμείς ανταπαντούμε με σχεδόν παρόμοιο τρόπο ; Γιατί το να δείχνεις φωτογραφίες σου με κουκούλα στο fb ενώ πετάς μολότοφ ή το να τραβάς βίντεο με απόσταση 1ος χιλιομέτρου από τα συμβάντα δείχνουν πραγματική δειλία και σκοπεύουν μόνο στο κέρδος και την άντληση βλεμμάτων προς εσένα.

 Εάν θες να παρουσιάσεις τα γεγονότα και να δείξεις στον κόσμο τι πραγματικά γίνεται, μπορείς να το κάνεις με πολύ πιο θαρραλέους και "αντρίκιους" τρόπους. Στη τελική εάν φοβάσαι ότι θα χτυπήσεις ή κάτι σχετικό απλά μην κατέβεις στην διαδήλωση , κανείς δεν σε πιέζει. Αλλά από τη στιγμή που θα αποφασίσεις να κατέβεις ,με οποιονδήποτε ρόλο εσύ νομίζεις πως θα 'χεις εκεί, αρμόζει να είσαι παρών και μπροστά στα γεγονότα. Γιατί το να λες ότι είσαι δημοσιογράφος είναι πολύ εύκολο, το να είσαι όμως πραγματικά δημοσιογράφος , ειδικά τέτοιων γεγονότων, απαιτεί πολλά κιλά φρύδια .Μην είστε ντίβες και επαναστάτες εκ του ασφαλούς γιατί πολύ απλά επιτείνετε τον φαύλο κύκλο της συγκινησιακής πανούκλας...Άκου με λοιπόν ανθρωπάκο.

Διαβάστε περισσότερα »

«Μάθε παιδί μου γράμματα»

Αναμφισβήτητα αναπαράγεται πολύ τελευταία, από όλα τα μέσα, το θέμα του 20χρονου Νίκου Ρωμανού, και η απεργία πείνας που κάνει, με αίτημα να του επιτραπεί να σπουδάσει ενώ είναι κρατούμενος των φυλακών Κορυδαλλού. Επέλεξα να μην πάρω θέση, μα γίνεται πολλή συζήτηση για τον Ν.Ρωμανό, και τελικώς ήταν αναπόφευκτο. Θα χρησιμοποιήσω όμως το κείμενο ενός φίλου (ξάδερφος είναι η αλήθεια, έχει δυνατό "βύσμα" όπως βλέπετε), το οποίο πέφτει πάνω και στις δικές μου σκέψεις για το θέμα. Και ίσως πρέπει αρκετές φορές στη ζωή μας να διαβάζουμε πίσω από τις λέξεις, να βλέπουμε το δάσος και όχι το δέντρο, όπως λέμε...
Παρακάτω το κείμενο του Αντώνη:

 «Η αλήθεια είναι αναγνώστη μου ότι δεν ήθελα ν’ ασχοληθώ με το θέμα του Ν.Ρωμανού. Όχι γιατί δεν μ' ενδιέφερε αλλά γιατί περίμενα περισσότερες εξελίξεις. Η αλήθεια είναι ότι πλέον απογοητεύομαι και φοβάμαι. Αρχικά απογοητεύομαι για το που έχουμε φτάσει σαν άνθρωποι. Την ίδια ώρα που εμείς εδώ φωνασκούμε για τα δικαιώματα ενός παιδιού, ο Νορβηγός ακροδεξιός μακελάρης Μπρέηβηκ (σκότωσε μόνο γύρω στα 80 άτομα σε 2 επιθέσεις) χωρίς καν να έχει τελειώσει το Λύκειο σπουδάζει σε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Οικονομικές Επιστήμες, φυλακισμένος σε ανθρώπινες συνθήκες κράτησης…

 Και στη συνέχεια φοβάμαι πού θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση… Ο Νίκος Ρωμανός διατυμπανίζει τις αναρχικές του πεποιθήσεις. Δεκτό. Δεν παύει, όμως, να είναι ένα 20άχρονο παιδί που κατηγορείται για ληστεία. Μάλλον, ξεχνάμε πως ο ρόλος των φυλακών είναι σωφρονιστικός … Σε ποια επανένταξη να πιστέψει κανείς με τα όσα βλέπει να συμβαίνουν σ’ αυτή την υπόθεση; Ο Νίκος Ρωμανός διακινδυνεύει τη ζωή του ζητώντας να σπουδάσει μέσα από τις φυλακές… Αυτή είναι η Ελλάδα του 2014… Αν αυτές οι άδειες είναι δικαίωμα του, να τις πάρει και μακάρι να διαπρέψει και στη σχολή του. Αν δεν τις πάρει, ας εξηγήσει κάποιος γιατί δεν του τις δίνουν. Τόσο απλά. Εκτός έχει πεισμώσει ο υπουργός που ο Νίκος αρνήθηκε τη βράβευση… Εκεί αλλάζει το θέμα!

 Όπως και να’ χει έχουμε μεγιστοποιήσει ένα θέμα που πουθενά αλλού δεν θα το συζητούσαν τόσο πολύ, εκτός απ’ την Ελλάδα! Βέβαια είναι και κομματάκι οξύμωρο, αναγνώστη μου, σ’ ένα εκπαιδευτικό σύστημα που όλοι κατηγορούν να υπάρχει ένας που κάνει απεργία πείνας για συμμετάσχει σ’ αυτό!!!

 Σοβαρά τώρα, το’ χω ξαναγράψει, έχει χαθεί το μέτρο στη χώρα μας. Γονείς να λένε το παιδί μου ή θα σπουδάσει ή θα πεθάνει;;; Το χειρότερο για μένα είναι ότι στις πλάτες ενός παιδιού, όλοι ψάχνουν μια ευκαιρία να παίξουν το παιχνίδι τους. Ένας πολιτικός αναβρασμός με κέρδος τις εντυπώσεις…

 Όλοι κοιτάνε να κερδίσουν κάτι την ώρα που κάποιος ρισκάρει τη ζωή του.. Την περίπτωση να χαθεί ένας άνθρωπος την εξετάζει κανένας; Συνωμοσιολογία, εκδικητική στάση των δικαστικών, «καλά του κάνουν» και άλλα τέτοια σφυρίζουν στον αέρα τις τελευταίες μέρες… Είναι τόσο δύσκολο να αντιληφθούμε πως μιλάμε ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ 20 ΧΡΟΝΩΝ;;;

 Γιατί αντί να σπρώχνουμε ένα παιδί στην καταστροφή δεν προσπαθούμε να το «σωφρονίσουμε»; Και γιατί, με αφετηρία αυτή την περίπτωση, δεν ψάχνουμε να βρούμε λύση σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις παιδιών από τις φυλακές; Ή μήπως οι… «σπουδές» και τα «πανεπιστήμια» είναι μόνο γι’ αυτούς που είναι «έξω απ’ τα κάγκελα»;;; Σε μια χώρα με «δωρεάν παιδεία» (χα χα χα) την κάνουμε αγαθό για λίγους; Για τους «μέσα» και τους «έξω»;;;

 Μάλλον, τις δυσκολίες που έχουν αυτοί, οι «απ’ έξω», τις ξέρουμε χρόνια τώρα, και κλείναμε αυτιά και μάτια. Ειδικά από τότε που γίναμε όλοι «συμφοιτητές» με ΤΡΟΙΚΑ, Δ.Ν.Τ. κλπ. Αλλά τι κάναμε για να ξεπεραστούν; Είτε στη φυλακή, είτε έξω από αυτή όλοι έχουν το δικαίωμα στην παιδεία και στην εκπαίδευση. Ίσως αν το’ χαμε αντιληφθεί νωρίτερα, σήμερα να είχαμε περισσότερους «σκεπτόμενους πολίτες». Ίσως η φυλακή να είχε σωφρονιστικό χαρακτήρα. Ίσως ο Νίκος να μην κινδύνευε τώρα. Ίσως να εκτιμούσαμε περισσότερο την ανθρώπινη ζωή, και κυρίως αυτή των παιδιών…»

Αντώνης Μπατζιάς 

Διαβάστε περισσότερα »

«Κώλος, βυζιά ή Μήτρογλου;» το δίλημμα του νεοέλληνα..

Μετά από αρκετό καιρό απραγίας λόγω διαφόρων υποχρεώσεων , αποφάσισα να ξαναπιάσω τη διαδικτυακή μου πένα και να θίξω κάποια σχετικά επίκαιρα θέματα.
 Παρακολουθώντας τα γεγονότα αλλά και ζώντας τη ζωή στην Αθήνα παρατηρώ καθημερινά την μιζέρια,την βλακεία και την κακία που συνοδεύει τον νεοέλληνα. Ίσως γίνομαι υπερβολικά επιθετικός αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος πως η οργή όλων μας,όχι μόνο για τους λεγόμενους "κάγκουρες" αλλά και για τους ίδιους μας τους εαυτούς είναι τεράστια. Πραγματικά, πως γίνεται μετά από τόσο ποδοπάτημα από την κυβέρνηση, τους εφοπλιστές κι όλους τους υπόλοιπους των ανώτατων οικονομικών και κοινωνικών τάξεων, εμείς να συνεχίζουμε να ζούμε στην πλήρη αδράνεια ;
 Καθημερινά ο Έλληνας (κι όταν λέω Έλληνα εννοώ τον οποιοδήποτε νόμιμο πολίτη που ζει στην Ελλάδα) γίνεται όλο και πιο φτωχός,όχι μόνο οικονομικά αλλά και πνευματικά. Το ξέρω πως η Ελλάδα από την αρχή της δημιουργίας της φλέρταρε με το χάος και την αυθαιρεσία κι όποτε ένας άνθρωπος προσπαθούσε να κάνει τη διαφορά κατέληγε νεκρός. Δυστυχώς όταν από τη στιγμή της γέννησής σου είσαι πνιγμένος στη διαφθορά λογικό είναι εσύ κι όλα σου τα προϊόντα να είναι ατελή και χάλια. Κατά αυτόν τον τρόπο ο φαύλος κύκλος της διαφθοράς αυτοσυντηρείται εις τον αιώνα τον άπαντα.
 Ευτυχώς ή δυστυχώς τα πράγματα έχουν αλλάξει, όχι πως γίναμε πιο σοφοί ή κάτι τέτοιο, απλά η τεχνολογική αυγή του κόσμου μας πήρε παραμάζωμα μ' αποτέλεσμα να δούμε και τι "παίζει" έξω από την Ελλάδα, επιλέγοντας εμείς από που θα το δούμε. Παρόλα αυτά στο κράτος της βλακείας μπορείς να αντλήσεις ακόμα κι από τα θετικά, αρνητικά πράγματα. Η διαδικτυακή λαίλαπα όμως δεν κάνει διακρίσεις. Η υπερβολική ελευθερία, η οποία κατά 90% δεν θα συνοδεύεται καν από μια σωστή ενημέρωση για το πως να τη χειριστείς, αποδεικνύεται πόλος μαγνητικής έλξης της ελληνικής χαζομάρας. Μαμάδες στο facebook αραδιάζουν ασταμάτητα ό,τι παπάρα τους κατέβει βάζοντάς σε στο σκεπτικό "αλήθεια αυτές έχουν παιδιά;". Στη συνέχεια βλέπεις τους φανατικούς φασίστες και οραματιστές μιας νέας χούντας να παρελαύνουν ανενόχλητοι μέσα στο facebook. Άτομα τα οποία δεν βγαίνουν από το σπίτι τους γιατί τρέμουν από τον φόβο αλλά διαδικτυακά δεν διστάζουν να απειλήσουν ακόμα και να σε σκοτώσουν.
 Όλος αυτός ο φόβος, το μίσος και η μιζέρια του νεοέλληνα, στην πιο light μορφή του μπορεί να εκφραστεί με το διαδικτυακό bulling , το κράξιμο στην μπαροκαφετέρια της περιοχής και τη διάδοση μύθων και διαφόρων ιστοριών. Στη χειρότερη μπορεί να εκφραστεί με την επιβολή αυτών των ιστοριών στους υπόλοιπους ανθρώπους. Βέβαια το κακό μ' αυτές τις ιστοριούλες δεν είναι η επιφανειακή βλακεία που τις συνοδεύει αλλά οι επιπτώσεις που θ' ακολουθήσουν εκείνον που θα τις πιστέψει. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι υπάρχουν άνθρωποι που διαδίδουν στους γονείς να μην εμβολιάζουν τα παιδιά τους! Το χειρότερο είναι που οι ημιμαθείς γονείς κάθονται και τα πιστεύουν όλα αυτά! Είμαστε σε τέτοια κατάσταση που ο Ελληνάρας θα προτιμήσει να αγοράσει νέο αμάξι (γιατί τα 2 αμάξια ποτέ δεν είναι αρκετά) παρά να εμβολιάσει το νεογέννητο παιδί του, επειδή θεωρεί ότι τα εμβόλια έχουν κατασκευαστεί από σαυροτέρατα με σκοπό να προκαλούν αυτισμό στα τρομερά παιδιά των Ελλήνων, έτσι ώστε να μην αναγεννηθεί το έθνος και να μην ξαναπάρουμε ποτέ πίσω την Κωνσταντινούπολη. Ναι, όλα αυτά ακούγονται υπερβολικά αλλά λίγο πολύ ο πλέον luben νεοέλληνας τα πιστεύει και ταυτόχρονα τα πράττει.

 Φοβάμαι ότι κάποια στιγμή θα φτάσουμε σ΄ ένα σημείο όπου όσοι  θα αρνούμαστε να πιστέψουμε αυτές τις βλακείες θα κινδυνεύουμε ακόμα και να χάσουμε τη ζωή μας. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα κατώτερα κοινωνικά στρώματα έχουν στραφεί σχεδόν αποκλειστικά προς την Χρυσή Αυγή. Μια Χρυσή Αυγή που παρέχει πλέον τα πάντα στην διψασμένη και κατακρεουργημένη ελληνική ψυχή. Μια Χρυσή Αυγή που υπόσχεται εκδίκηση με αίμα, επανάκτηση εδαφών και θρησκευτική αναγέννηση. Μια Χρυσή Αυγή που προήλθε από την ψήφο του Έλληνα με τον φραπέ και το μάγκικο κομπολόγι.
 Δυστυχώς ξανά, φοβάμαι ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν.... Έχουμε χάσει πλέον όλα τα ανθρώπινα ιδανικά μας. Τελειώνουμε το σχολείο και ξαφνικά πρέπει να συμπεριφερθούμε σαν 30ες. Δεν αγαπάμε κανέναν εκτός από τον υπερτιμημένο εαυτό μας. Οι φιλίες είναι πλέον εικονικές για να αποδεικνύουμε στους άλλους πόσο γαμάτοι είμαστε. Κάθε μέρα μέσα από αστεία και προσβολές προσπαθούμε να δείχνουμε το μίσος μας απέναντι στις γυναίκες,στους ομοφυλόφιλους τους έγχρωμους και σ' όσους πιστεύουν κάτι διαφορετικό. Αλλά συνεχίζουμε ακράδαντα να πιστεύουμε πως είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και κατά τη γνώμη μου ίσως και να είμαστε απόγονοι τους, αλλά φροντίσαμε να πάρουμε τα χειρότερα χαρακτηριστικά τους και να τα μετατρέψουμε σε ένα τέλειο τερατούργημα. Λυπάμαι πραγματικά που σαν άνθρωποι δεν μπορούμε να ευτυχήσουμε και λόγω αυτής της αδυναμίας αποτρέπουμε και τους συνανθρώπους μας να ευτυχήσουν.
 Σκέφτομαι πολλές φορές γιατί εδώ σε μια τόσο μικρή χώρα να μην μπορούν οι άνθρωποι να ζήσουν αρμονικά,χαρούμενοι και γεμάτοι ελπίδες; Μας έχουν ποτίσει με μίσος και απέχθεια από την πρώτη στιγμή που είδαμε το φως του ήλιου. Ο σκοπός είναι γνωστός αφού ξέρουμε πως μόνο με την διατήρηση της μιζέριας και της βλακείας μπορεί να συντηρηθεί αυτό το σιχαμερό σύστημα.
 Πολλοί σίγουρα θα σκεφτούν "κι εσύ τι; νομίζεις πως είσαι διαφορετικός ;" προφανώς και δεν είμαι διαφορετικός, είμαι απλά ένα ακόμα άτομο που γράφει θέματα που τα έχουν αγγίξει πολλοί περισσότεροι από αυτόν, και παράλληλα πολύ καλύτερα. Απλά εύχομαι κάποια στιγμή ο Έλληνας και στη συνέχεια όλοι οι άνθρωποι να συνειδητοποιήσουν πως η πραγματική ελευθερία και η πραγματική ευχαρίστηση αποκτιέται με την γνώση, τον αλτρουισμό , την αλληλεγγύη και την αγάπη.

Υ.Γ Μήτρογλου έχεις τελειώσει σαν παίκτης.

Διαβάστε περισσότερα »

Όταν κάτι "σκιρτάει" μέσα σου

Δεν είναι λίγες οι φορές που ζεις φυσιολογικά τη ζωή σου έχοντας βγει για βόλτα, ή έχοντας πάει σε μια συναυλία ή ακόμα και στη σχολή σου, και ξαφνικά κάτι σκιρτάει μέσα σου, όπου συνήθως συνοδεύεται με πόνο, λες και τα σωθικά σου γυρνάνε ανάποδα, και με την έντονη επιθυμία να κάτσεις στην λεκάνη για καμιά βδομάδα. Τα συμπτώματα είναι λίγο πολύ κλασσικά σε όλους.

Το λεγόμενο "κόψιμο" συνήθως εμφανίζεται τις πιο άκυρες στιγμές στη ζωή σου. Το συγκεκριμένο είδος πάντοτε θα σου συμβαίνει ενώ είσαι έξω και μακριά από το σπίτι σου. Στην αρχή λοιπόν ζώντας φυσιολογικά τη ζωή σου νιώθεις έναν έντονο πόνο στην κοιλιά αλλά πιστεύεις πως θα σου περάσει. Στο επόμενο τέταρτο ο πόνος αυτός επιστρέφει δυνατότερος και επιθετικότερος . Τότε εσύ αρχίζεις να σκέφτεσαι "να πάω στις τουαλέτες της σχολής μου με το ρίσκο να μ' ακούσει όλο το πεντάγωνο να βγάζω τους δαίμονες από μέσα μου ή να αρχίσω να φεύγω για το σπίτι μου;". Τελικά μετά από ένα τέταρτο σκέψεων εσύ κοιτάζεις τους γύρω σου μήπως έχουν παρατηρήσει κάτι περίεργο πάνω σου καθώς εσύ νιώθεις σαν να ήρθε πραγματικά το τέλος του κόσμου.

Καθώς όμως η ώρα περνάει τα πράγματα χειροτερεύουν. Ωστόσο αποφασίζεις ότι θα τα καταφέρεις για κάποιον λόγο. Ότι θα καταφέρεις να πάρεις λεωφορείο, να πας στο μετρό, να πας στον ηλεκτρικό και μετά λεωφορείο και δεν θα χεστείς πάνω σου. Έτσι κάνεις το μεγάλο βήμα (στο οποίο φεύγει συνήθως μια κλανιά) και πας στην πρώτη στάση. Οι πόνοι γίνονται αφόρητοι αλλά εσύ προσπαθείς να δείχνεις στον έξω κόσμο όσο πιο φυσιολογικός γίνεται. Ενώ η ώρα περνάει παρατηρείς ότι τα πάντα πλέον κινούνται υπερβολικά αργά ειδικά όσο πλησιάζεις τον προορισμό σου. Εν τω μεταξύ το μυαλό σου δουλεύει ασταμάτητα και ψάχνει διαρκώς λύσεις για μια κοντινή καθαρή τουαλέτα. Αλλά όσο συνειδητοποιείς ότι οι μόνες λύσεις είναι τα McDonalds στο Σύνταγμα και ο Θανάσης στο Μοναστηράκι αρχίζεις και προσεύχεσαι σ' όποια θεότητα θυμηθείς. Καθ' όλη τη διάρκεια της πορείας μια φωνούλα μέσα σου, σου λέει "αφέσου δεν έγινε και τίποτα, σκέψου φανταχτερές άνετες λεκάνες."

Αρχίζεις λοιπόν να χρησιμοποιείς νέες τακτικές έτσι ώστε να "καθυστερήσεις" την διαδικασία της εξωπραγματικής αφόδευσης χαλαρώνοντας τη ζώνη σου και κάνοντας διαλογισμό. Εκεί λοιπόν σ' αυτό το σημείο θα εμφανιστεί από το πουθενά ένας φίλος σου και θα προσπαθεί να σου πιάσει συζήτηση. Εσύ απεγνωσμένος θα γίνεις απίστευτα αγενής ενώ οι πόνοι είναι πιο δυνατοί από ποτέ.

Τελικά φτάνεις στην τελευταία στάση και παίρνεις λεωφορείο για να πας σπίτι σου.Ο κρύος ιδρώτας και τα σφιχτά κωλομέρια είναι πλέον το προσωπικό σου μαρτύριο. Όσο πλησιάζεις στο σπίτι σου τόσο νιώθεις τον στρουθοκάμηλο μέσα σου. Πιστεύω πως αν ο διάολος είχε υλική υπόσταση θα ήταν το κόψιμο. 

Τελικά φτάνεις στην στάση έξω από το σπίτι σου. Εκεί αρχίζει το πραγματικό μαρτύριο. Γνωρίζοντας πως η λύτρωση βρίσκεται λίγα μέτρα πιο κάτω αρχίζεις και τρέχεις σαν να μην υπάρχει αύριο. Τι φανάρια και μαλακίες , εκείνη τη στιγμή αψηφάς τον θάνατο και τρέχεις προς την σωτηρία. Εάν ζεις σε πολυκατοικία μην δοκιμάσεις να πάρεις το ασανσέρ συνήθως θα είναι στον 5ο όροφο. Η μόνη λύση είναι ν' αρχίσεις να ανεβαίνεις τις σκάλες , ενώ όλα μέσα σου πλέον έχουν γίνει ασυγκράτητα . Μπαίνεις μέσα στο σπίτι σου τρέχεις προς τη λεκάνη (ταυτόχρονα η μάνα σου προσπαθεί να σου πιάσει συζήτηση) και τελικά λυτρώνεσαι με τέλειο ποιητικό συγχρονισμό.

Η συμβουλή του Ethereal Society είναι η εξής :

Μην τρώτε σολομό με σπανάκι και καπάκι να πίνετε γαλλικό καφέ από τα coffe island . Εκτός εάν θέλετε να ζήσετε την παραπάνω εμπειρία.

Διαβάστε περισσότερα »

Την Τετάρτη τελικά η συνάντηση του Ιησού με τον Avramidis

Την απεριόριστη αγάπη του έδειξε ο Χριστός για τον άνθρωπο που συνεχίζει το έργο του, David Avramidis, χθες το βράδυ, λίγο αργότερα μετά τον αγώνα του Ολυμπιακού στη Σουηδία.

          Στη σύνοδο κορυφής των υψηλόβαθμων στελεχών της Χριστιανοσύνης, που τελέστηκε αργά χθες το βράδυ της Τετάρτης, στον ιερό βράχο της Ακροπόλεως, στην οποία συνεβρέθησαν μεγάλες μορφές του χώρου, αποφασίστηκε η συνάντηση του φιλάνθρωπου, φιλεύσπλαχνου και ψυχάρας, Δαυίδ Αβραμίδη, ή αλλιώς γνωστού σαν David Avramidis παγκοσμίως, με τον Υιό του Κυρίου, τον Ιησού Χριστό, να λαβει μερος μια μερα μετα την προκαθορισμένη ημερομηνία.

          Η συνάντηση που είχε επισημοποιηθεί πως θα λάβει χώρα την ερχόμενη Τριτη, 7 Οκτώβρη, θα τελεστεί τελικά με μια ημέρα καθυστέρηση, στον Ιερό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου την Τετάρτη, 12 Οκτώβρη, στη περιοχή της Πετρούπολης.

Η Μαρία Μενούνος σε εμφανισή της στο Θησείο.

   
          Ανάμεσα στους παρεβρισκόμενους της χθεσινής αυτής μεγάλης συνάντησης κορυφής, ήταν η Μαρία Μενούνος,ηθοποιός και τηλεπαρουσιάστρια, και ετεροθαλής αδερφή της Μαρίας της Παρθένος, ή αλλιώς Παναγία, επίσης παρεβρισκόμενη, ο Άβελ και Κάιν, οι Σκούμπι Ντού και Ντάφυ Ντακ. Παρών επίσης ήταν και αλλες διασημοτητες, κυρίως του Χόλυγουντ, οπως ο Κίανου Ριβς, Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Σιλβέστερ Σταλόνε, 'Ασχολ Σβαρτσενέγκερ, οπως και ο πρώην ποδοσφαιριστής και μοντέλο, Ντέηβιντ Μπέκαμ, με τη σύζυγο του Βικτώρια. Το δίδυμο του μητροπολίτη Πειραιώς, Σεραφείμ, με τον ομόλογο του στη Μέση Γη, Σάρουμαν, έκλεψε τα φωτα, ενώ κύρια δεσπόζουσα διασημότητα στη χθεσινή συνάντηση ποιός άλλος από τον Χριστό Ιησού.

          Στο μεγάλο αυτό event παρεβρέθη ο συντάκτης και δημοσιογράφος, Μαρίνος Πεδάκης, για λογαριασμό του blog.
          Σε μια ολιγόλεπτη συνομιλία ο Τζίζας δήλωσε: "Κοιτάξτε, ειναι απλά απίθανο. Η όλη δουλειά, θυσία αλλά και ο ιδρώτας που χύνει αυτός ο άνθρωπος για το καλό των συνανθρώπων του, είναι πέρα απο μια θέση σίγουρη δίπλα μου, για να μη γελιόμαστε, κάτι κοντά στη θέωση", ενώ συνέχισε λέγωντας "Κάνει τρομερή δουλειά. Σε κάποιες περιπτώσεις, όπως οταν μαζεύτηκαν 20.000 ευρώ για έναν άνθρωπο άγνωστο για αυτόν, με την βοήθεια των likes και share στη γνωστη σελίδα Facebook απο δικούς του φαν, ο Πατέρας μου σκεφτόταν τη περίπτωση να τον κανει Όσιο. Υπήρχαν βέβαια δυσκολίες στο πως θα μετονομαζόταν αφού άφηνε τη Γη, ως νέα μας μεταγραφή, αλλα καταλήξαμε σε κάτι καλό και απλό πιστεύω"

Σε ερώτηση για το αποτέλεσμα αυτής της συζήτησης, απάντησε: "Δαβίδ Αβράμιος. Σκεφτείτε το λίγο. Άγιος Αβράμιος. Άγιος Δαβίδ Αβράμιος. Είναι απλά υπέροχο."

Πειραιώς Σεραφείμ, και Μέσης Γης Σάρουμαν, ώρες πριν το event.

Όσο για τη σύγκριση του Davidson με τον ίδιο, ανέφερε: "Δεν θέλω να προτρέχω σε συγκρίσεις. Είναι όμως τόσο θαυμαστό που μπορεί μέσα από απλά like, share, εικόνες με αποφθεύγματα που ο ίδιος σκεφτεται τις ωρες χαλάρωσης στο μπιντέ, όλα αυτά ακομπλεξάριστα πάντα, να βοηθάει όλο το κόσμο. Έχει κάνει τοσα σε λιγότερο χρόνο απο μένα. Έχει γίνει κανονικη διασημοτητα, θα εκδόσει βιβλίο της πολυταλαντης ζωής του, και ξεκινάει περιοδείες. Θα ήταν αδικία να μην τα πω ανοιχτα όλα αυτά. Άλλωστε μου θυμίζει εμένα όταν γυρώφερνα σε περιοχές, πόλεις και χωρία, και δίδασκα με τους μαθητές μου."
Για το τέλος, απήυθυνε το λόγο του στους φαν του Ντέηβιντ: "Στηρίξτε τον, κάντε like στο γκρουπάκι του στο Facebook, κάντε share οτι δημιουργεί. Στη τελική, είναι πολύ δύσκολο να κάνεις κάτι τέτοιο όπως αυτά όλα που κάνει ο Avramidis. Δεν μπορεί ο καθένας από το body-building να γίνει δημοσιογράφος, τόσο καλός, ποιητικός, στοργικός, με μια δόση μαλακοπιτουριάς, να προσφέρει αγάπη και χρήματα και να κατευθύνει το ποίμνιο του μέσω Η/Υ. Outstanding! Ανυπομονώ για την ερχόμενη Τετάρτη. Love you"

Ο Χριστός με τον Μαρίνο Πεδάκη, την ώρα της συνομιλίας.

Διαβάστε περισσότερα »

Τί είναι το... «David Avramidis» ;

Εδώ και αρκετό καιρό με απασχολεί το θέμα με το "άτομο" του David Avramidis (ελληνιστί Δαβίδ Αβραμίδης), μια δήθεν περσόνα του ελληνικού διαδικτύου (κυρίως του facebook) , το οποίο πλασάρει τον εαυτό του κάτι σαν "εθνικό ευεργέτη που συμβαδίζει στα χνάρια του Κολοκοτρώνη και του Ιησού Χριστού". Σήμερα στις 30/9/2014 η ιστοσελίδα του στο facebook αριθμεί τα 233.985 άτομα, ένας αρκετά μεγάλος αριθμός fan για μια ελληνική σελίδα στο συγκεκριμένο social site. Σ' αυτό όμως που θα 'θελα να εστιάσω δεν είναι το προφανές «like farming» που κάνει το Ντέιβιντ Αβραμάιντις , το οποίο εξηγείται άριστα στις σελίδες eyedoll.gr και ellinikahoaxes.gr , αλλά η αχαλίνωτη βλακεία που δέρνει τις ανούσιες φωτογραφίες και τις καταστάσεις που διαρκώς ανεβάζει στην ιστοσελίδα του.

  

 Εάν υποθέσουμε πως αυτό το πράγμα όντως είναι ένα καλό ανθρωπάκι του Θεού που το μόνο που επιθυμεί είναι να βοηθάει τους πονεμένους συμπολίτες του, τότε αυτομάτως συμπεραίνουμε ότι πρέπει να έχει κάποια νοητικά προβλήματα. Δεν έχω θέμα με τους ανθρώπους που υστερούν σε νοημοσύνη, είναι απολύτως φυσιολογικό. Αδυνατώ όμως να κατανοήσω γιατί τέτοιοι άνθρωποι προσπαθούν να πείσουν με τόσο σθένος, ότι είναι ξεχωριστοί και στην τελική "αρκετά έξυπνοι και ευαίσθητοι".

Ας πάρουμε όμως μερικά παραδείγματα από τη σελίδα του :

Και εκτός αυτού ακολουθούν έπειτα πολλά προσωπικά του σχόλια πάνω στο συγκεκριμένο θέμα όπως : " Κορίτσια μου ομως μη νομιζετε οτι κι εσεις ειστε καλύτερες..γιατί και για σας έχω πολλά να πω..δεν ειναι θεμα φυλου..ειναι θεμα σαπιας κοινωνιας αλλα εμεις σαν αντρες ειμαστε λιγο περισσοτερο ανοητοι και κακως που δεν το παραδεχομαστε..."

Οκ πρώτον ποιος λοιπόν όρισε το Ντέβιντ ως ειδικό των κοινωνικοερωτικών θεμάτων; Και δεύτερον ποιος ζήτησε τη γνώμη του; Θα πει κανείς "Άμα δεν γουστάρεις βγες απ' την σελίδα του" και θα απαντήσω "Δεν είμαι καν στη σελίδα του αλλά η ντίβα είναι τόσο attention whore που έχει βάλει τα πάντα να φαίνονται δημοσίως, έτσι αν ένας φίλος μου σχολιάσει ή κάνει like σε μία από τις μπαρούφες του, τότε δυστυχώς  εμφανίζονται στην αρχική μου!".

Εντάξει δέχομαι πως αυτό είναι πολύ soft και ότι δεν θίγει πολύ κόσμο, απλά εκνευρίζει περίεργους σαν εμένα. Στη συνέχεια όμως ακολουθούν κείμενα  του στυλ :

"SOS- ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 27ΧΡΟΝΗ ΜΑΡΙΑ ΣΠΑΝΟΥ.

Επειδή τα μηνύματα για την Κρητικοπούλα, Μαρία Σπανού, η οποία πάσχει από καρκίνο, είναι πραγματικά πάρα πολλα, να ξέρετε πως δεν έχω προσπεράσει το θέμα. Απλά προσπαθώ να έρθω σε άμεση επαφή με την διεύθυνση της Κλινικής "Άγιος Λουκάς" στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης, οπού και εγχειρίστηκε η κοπέλα, ωστε να καταφέρουμε να βρούμε μια φόρμουλα με κάποιον τρόπο να σβήσουμε τα 20000Ευρώ που χρειάστηκαν για την επέμβαση, τα οποία η οικογένεια δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει. Εύχομαι να τα καταφέρω και τελικά το ποσό να μηδενιστεί ή εστω να μειωθεί!!!!! Αν δεν μπορέσω να το κάνω μόνος θα χρειαστώ την δική σας βοήθεια...!! Οι πολλοί θα υπερισχύσουν...!"

και φωτογραφίες του στυλ

 

Και ρωτώ λοιπόν εκτός από τις τύψεις που προσπαθεί να  δημιουργήσει σε κάποιους που δεν επιθυμούν να κοινοποιήσουν τα παραπάνω κείμενα και τις παραπάνω φωτογραφίες (είχε πολλές περισσότερες αλλά τις διέγραψε ή απλά με μπλόκαρε) είναι σαν να παίρνει την ευθύνη για όλα αυτά τα άτομα , αλλά και για αυτούς που υποτίθεται ότι θα βοηθήσουν για την υγεία τους. Εμείς αλήθεια, ξέρουμε ότι όλα αυτά τα άτομα όντως νοσούν ή όντως έχουν χτυπήσει; Έχουμε κάποια απτή απόδειξη  εκτός από άκυρες φωτογραφίες ; Κι αν όντως κάποια από αυτά τα άτομα έχουν καρκίνο ή κάποια άλλη αρρώστια , επιθυμούν να το μαθούν 200χιλιάδες άγνωστα άτομα ; Κι αν ένας δωρητής αίματος που δωρίσει σ' ένα νοσοκομείο, μετά από τις συστάσεις του wanna be δημοσιογράφου David Avramidis, πάθει κάποια μόλυνση ή κολλήσει κάποιο νόσημα ο συγκεκριμένος κύριος θα αναλάβει τις ευθύνες ; Προφανώς και όχι. Το πιθανότερο είναι να διαγράψει τη σελίδα του και να μην ξανασχοληθεί και ποτέ ξανά με το facebook. 

 Πείτε με συνωμοσιολόγο και ψεκασμένο αλλά προσωπικά αμφιβάλλω ακόμα κι αν αυτό είναι το πραγματικό του όνομα. Με μια μικρή έρευνα που είχα κάνει "στα νιάτα του" ο Ντείβιντσον ασχολούνταν με το Body Building και ξαφνικά (χωρίς να αναφέρει ποτέ ξανά πληροφορίες από την παλιά του ζωή) έγινε δημοσιογράφος (;). Το προσωπικό μου συμπέρασμα από αυτή την φοβερή διαδικτυακή περσόνα είναι πως είτε πρόκειται για έναν απίστευτα ηλίθιο τυπά είτε για μία από τις μεγαλύτερες διαδικτυακές απάτες . (Ελπίζω κάποιος κάποτε να τον ξεσκεπάσει).

Για όσους θέλουν να παρακολουθήσουν και ζωντανά τον Δαβίδ σας παραδίδω τα εξής μέρη στα οποία θα γίνει η φοβερή τουρνέ του, στην οποία θα μιλήσει για το πόσο άπιστες είναι οι γυναίκες, για τα κουταβάκια της Αιθιοπίας που χρειάζονται στέγη, για τους καρκινοπαθείς της Γαύδου και για τα τροχαία στην Φινλανδία.

Διαβάστε περισσότερα »

Fa(m)ebook (Part 1)

   Όλοι λίγο πολύ ξέρουμε τι μέλει γενέσθαι όταν θα χρησιμοποιήσουμε για πρώτη φορά το ίντερνετ, και ένα είναι το σίγουρο........ Δεν θα είμαστε πλέον οι ίδιοι άνθρωποι..... σωστά;  

  

Σωωστά!!!

    Τουλάχιστον ως ένα μικρό ποσοστό, το ίντερνετ θα αλλάξει αισθητά τον χαρακτήρα μας, είτε το θέλουμε είτε όχι. Και αυτό δεν οφείλετε σε εμάς αποκλειστικά. Το ίντερνετ είναι ένας κόσμος τεράστιος. Πλήθος πληροφοριών, πλήθος δυνατοτήτων και πάνω απ 'όλα, πλήθος ευκαιριών. Ευκαιρίες για δουλειά, για δημιουργία, για επιτυχία και κυρίως για γνωριμία. Γιατί η γνωριμία είναι αυτό που μετράει στις μέρες μας, και για να είμαι πιο συγκεκριμένος η αναγνωρισιμότητα. Η αναγνωρισιμότητα είναι αυτή που μπορεί να μετατρέψει έναν απλό "θνητό" σε κάτι.. μεγαλειώδες (και όχι δεν υπερβάλω)!

   Πώς γίνεται αυτό;
 Απλό! Απλά δώσε του μία αφορμή για να το κάνει, και το κυριότερο, ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων για να το αποδείξει..... και voilà, έτοιμο το μεγαλείο του, συμπυκνωμένο στη μορφή ενός απλού προφίλ, κατοχυρωμένου από το Facebook!

Τι είναι το Facebook ;

     Ας αναφέρουμε λίγα πράγματα συνοπτικά. Το Facebook είναι μια ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, όπου ο χρήστης έχει την δυνατότητα να επικοινωνεί με άλλους χρήστες, να ανεβάζει φωτογραφίες, μουσική, βίντεο κτλ. κτλ. Πρόσφατα μάλιστα ο αριθμός τον χρηστών ξεπέρασε τα τρία δισεκατομμύρια.
    Επιπλέον χρησιμοποιείται από αμέτρητες επιχειρήσεις και εμπορικούς ομίλους για διαφημιστικούς σκοπούς και προσφορά εργασίας. 

    Συλλέγοντας λοιπόν όλα αυτά, δεν μας κάνει εντύπωση ότι βρίσκεται στην λίστα του Alexa ως το δεύτερο site με την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στον κόσμο (μία θέση πριν την Google).

    Πολλά έχουν ειπωθεί γι' αυτή τη ιστοσελίδα. Και πολλοί είναι αυτοί που κάνουν λόγο για μεγάλους κινδύνους που εγκυμονούν κατα την χρήση της (και μερικές φορές, όχι άδικα). Αποστασιοποίηση, μη-δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου,παραβίαση προσωπικών δεδομένων, έμμεση εξάρτηση (αν και πολλοί δεν το συνηδιτοποιούμε) και ο κατάλογος συνεχίζεται και συνεχίζεται.. Όλα αληθεύουν, η για να είμαι πιο ειλικρινής, όλα τα "αφήνουμε" να γίνουν αλήθεια.
    Τι εννοώ με αυτό;
    Πολύ απλά, όλοι χρησιμοποιούμε κοινωνικά δίκτυα, ο καθένας για τελείως δικούς του λόγους, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο είμαστε προσωπικά υπεύθυνοι για το πώς θα "κυκλοφορούμε" μέσα σε αυτόν τον χώρο. Στο ότι υπέπεσες σε κάποιο από τα παραπάνω, δεν μπορείς να κατηγορήσεις άμεσα το Facebook. Για παράδειγμα, το ότι αποστασιοποήθηκες από κάποιους ανθρώπους η ακόμα και από την πραγματική ζωή είναι κάτι το οποίο άφησες τον εαυτό σου να το κάνει. Και όπως πολλοί λένε ότι το Facebook έχει δημιουργηθεί με αυτόν τον τρόπο, έτσι ώστε να σε κρατάει όσο περισσότερο μπορεί στην "αγκαλιά" του, είναι κάτι που εσύ μπορείς να αποτάξεις. Το ίδιο ισχύει και για την αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, όπως και για την εξάρτηση. Αν θεωρείς σημαντικότερο, ή σε διασκεδάζει πιο πολύ το να κάθεσαι σε μία καρέκλα μπροστά από έναν Η/Υ και να παίζεις παιχνίδια, ή να παρακολουθείς το ποίος τα έφτιαξε με ποία και τούμπαλιν, από το να βγεις έξω για καφέ με την παρέα-κοπέλα-αγόρι σου, ή να πας βόλτα η ακόμα και για ψώνια , τότε φίλε-φίλη μου, το Facebook είναι ο τελευταίος φορέας, στον οποίο μπορείς να ρίξεις το φταίξιμο. Όπως και στη ζωή είμαστε υπεύθυνοι των πράξεών μας, έτσι και στο διαδίκτυο. Μην περιμένεις κάποιος να σε πάρει από το χεράκι και να σου πει « Έλα να σου δείξω πώς έχουν τα πράγματα στο Facebook και τι πρέπει να προσέξεις ». Ο καλύτερος άνθρωπος που μπορεί να το κάνει αυτό είσαι εσύ!
    
    Τα προσωπικά δεδομένα από την άλλη, είναι μια άλλη υπόθεση. Με τον όρο προσωπικά δεδομένα, δεν εννοούμε μόνο τις πληροφορίες που καταθέτουμε κατά την διαδικασία τις εγγραφής, έτσι ώστε όταν κάποιος εισέλθει στο προφίλ μας να δει ποιοι είμαστε, πού δουλεύουμε ή το πότε γεννηθήκαμε (που κατά την άποψή μου αυτό ίσως και να είναι λογικό να γίνεται, αλλιώς ποιο το νόημα της κοινωνικής δικτύωσης με ψεύτικα στοιχεία), αλλά και το πόσες "άχρηστες" πληροφορίες βγάζουμε εμείς στην φόρα. Και όταν λέω άχρηστες δεν εννοώ το με ποιόν είμαστε έξω (check in), ή το που σκοπεύω να πάω, αλλά οι -στις περισσότερες φορές- ασήμαντες κοινοποιήσεις (posts) που αραδιάζουν τα ένα σωρό προσωπικά τους προβλήματα. 

    Σοβαρά τώρα, μέρα με την μέρα αρχίζω να πιστεύω πώς το Facebook έχει μετατραπεί σε κάποια εκπομπή τύπου "Αννίτα SOS" όπου ο καθένας θα μας αναφέρει λίγα από τα "σοβαρά" προσωπικά του προβλήματα, ελπίζοντας να κερδίσει κάποιο ποσοστό τις προσοχής μας, ή για να ακριβολογώ ένα Like μας. Γιατί αυτό το Like φίλε/η μου θα κάνει αυτό το άτομο να νιώσει μοναδικό ακόμα και γι' αυτά τα πέντε δεύτερα που θα δει την ειδοποίηση, στη κάτω αριστερά γωνία της οθόνης του, άσχετο αν αυτό το post δεν έχει κανένα απολύτως σημαντικό νόημα να δημοσιευτεί. Δεν λέω, ο καθένας έχει δικαίωμα να ποστάρει ότι θέλει και όποτε το θέλει γιατί πολύ απλά, αυτήν την ελευθεριά του προσφέρει το Facebook. Αλλά μήπως η υπερβολική ελευθερία είναι αυτή που έχει φτάσει τα πράγματα στο συγκεκριμένο σημείο; Η συνεχόμενη προσπάθεια για να ξεπεράσουμε τα 10 Like, μας έχει δημιουργήσει αυτή την αίσθηση της απεγνωσμένης διασημότητας και με τον ένα η με τον άλλο τρόπο το Facebook αρχίζει να γίνεται (η ήδη είναι) ένα φεστιβάλ ναρκισσισμού;   

    Αυτή η προσπάθεια είναι, που μερικές φορές αλλάζει τους ανθρώπους. Το να ανεβάσεις μια φωτογραφία που θα τα έχεις πετάξει όλα έξω ,είτε είσαι άντρας είτε είσαι γυναίκα, ενώ όλοι ξέρουμε πως δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα για να γίνει αυτό (πόσο μάλλον όταν είσαι ανήλικος), φτάνουμε αυτόματα στο γεγονός ότι όλο αυτό συνέβη πολύ απλά για να κερδηθούν κάποια λάγνα βλέμματα και σίγουρα τα Likes. Δεν διαφωνώ ότι είναι ωραίο το να έχεις μια ικανοποιητική ποσότητα από τα χεράκια με τον υψωμένο αντίχειρα (έχω ήδη γράψει την λέξη Like πολλές φορές, οπότε δεν θα γίνω φορτικός και επαναλαμβανόμενος), αλλά όχι να είναι από τους βασικούς λόγους που θα ανοίξεις....την προαναφερθείσα ιστοσελίδα!. 
    Η αλήθεια είναι ότι το παρατήρησα σε πολλούς χρήστες και δυστυχώς κάτω των 17, ότι το να κερδηθούν τα βλέμματα είναι ένας (σχεδόν) καθημερινός και κοπιαστικός αγώνας για αυτούς. Αλλά αν ζεις σε έναν κόσμο -και συγκεκριμένα του 2014- όπου όλα "τριγυρίζουν" γύρω από το θεαθήναι, και δεν έχεις φτάσει στην ηλικία για να καταλάβεις τι είσαι και τι όχι, δυστυχώς φοβάμαι πως θα σε παρασύρει κι εσένα κάποτε το "κύμα".  


    Part 2 προσεχώς 

    

        
        
    

Διαβάστε περισσότερα »

Peter Jackson και J. R. R. Tolkien ένα αναπάντεχο πάντρεμα

 Όλοι οι φαν του Tolkien  έχουμε δει τουλάχιστον  μία ταινία Lord of the Rings ή Hobbit. Σ' άλλους αυτές οι ταινίες άφησαν απίστευτα αισθήματα και σ' άλλους χλιαρά. Από την άλλη το να πάρεις 1008 σελίδες και να τις κάνεις ταινία είναι αρκετά παράτολμη αλλά και θαρραλέα ιδέα . Είναι φυσικό όμως πως δύσκολα θα αποτυπωθεί στο φιλμ κάθε λέξη από το βιβλίο, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αδύνατο και οι λόγοι είναι πολλαπλοί , όπως ο χρόνος, τα χρήματα αλλά και η εμπορικότητα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα λοιπόν πολύς κόσμος να "ξενερώσει" που δεν βλέπει μια φτυστή αναπαραγωγή των/του βιβλίων/βιβλίου στον κινηματογράφο. Με αφορμή λοιπόν την επικείμενη ταινία Hobbit ,και τελευταία από την τριλογία, θα ήθελα να κάνω μια συνοπτική αναφορά σχετικά με κάποια πράγματα που με ενόχλησαν ή με ενθουσίασαν στις μέχρι τώρα 2 ταινίες Hobbit.

Τα αρνητικά

1.  Το λευκό ορκ έχει πεθάνει! Κι όχι απλά έχει πεθάνει, έχει σκοτωθεί από την μάχη που ο Thorin Oakenshield (Θόριν ο Δρύασπις) του έκοψε και το χέρι! Για ποιόν λόγο οι ταινίες να συνεχίζουν να τον δείχνουν ζωντανό αλλά και υπερβολικά κινητικό; Απ'όσο ξέρω οι νάνοι καθ'όλη τη διάρκεια της ιστορίας έχουν να κάνουν με τελώνια (που νομίζω είναι πιο κοντά στα γκόμπλιν) παρά με ορκς!

2. Τα τεράστια πλάνα που δείχνουν  την φύση. Πρώτα απ' όλα εκτός ότι αυτή η "φύση" στο 90% είναι green screen γιατί κάποιος να θέλει 5 λεπτά να κοιτάει ψεύτικα δεντράκια και ποταμάκια; Αν θέλαμε να δούμε φύση θα βλέπαμε κάποιο ντοκιμαντέρ στον Σκάι. Η συγκεκριμένη όμως πρακτική (ή σκηνοθετικό τρικ) οφείλεται σ' έναν άλλον παράγοντα. Οφείλεται στον χρόνο. Το "Hobbit" του Tolkien είναι ένα βιβλίο και εδώ βλέπουμε  τον Peter Jackson να το έχει χωρίσει σε 3 αρκετά μεγάλες ταινίες. Είναι λογικό πως κάπως θέλουν να γεμίσουν όλον αυτόν τον κενό χρόνο που τους έχει προκύψει. Τώρα γιατί έκαναν ένα βιβλίο τριλογία κανείς δεν θα μάθει ποτέ.

3. Τα ορκ και τα γκόμπλιν είναι αλλαγμένα! Έχουν άλλες φάτσες και δεν είναι πλέον τα "τέρατα" που γνωρίσαμε στις προηγούμενες ταινίες! Είναι λες και τα έχουν διαμορφώσει με τέτοιον τρόπο έτσι ώστε να μπορούν πλέον να δουν το Hobbit και μικρά 5χρονα παιδάκια και να μην κλαίνε επειδή τρόμαξαν από τις αιμοβόρες φάτσες τους! Έλεος

Ορκ από τα Lord Of The Rings

4. Η προσθήκη αυτής της άκυρης ξωτικίνας! Ούτε καν που θυμάμαι το όνομα της! Ναι αυτή με τα καστανοκόκκινα μαλλιά. Δεν λέω όμορφη γυναίκα και πολύ συμπαθητική, αλλά δεν κολλάει! Δεν υπάρχει μέσα στο βιβλίο και δεν χρειαζόταν καν να προστεθεί και στις ταινίες! Ο μόνος λόγος που μπήκε ήταν για να ενδυναμώσει τα Χολιγουντιανικά κλισέ περί έρωτα μεταξύ διαφορετικών ανθρώπων (νάνου και ξωτικού στη συγκεκριμένη περίπτωση) και επειδή η ιστορία του Hobbit έχει ελάχιστες γυναίκες μέσα κι έτσι θα είχε μια φαλλοκρατική χροιά. Ναι μπούρδες! Μα η όλη υπόθεση δεν έχει καμία απολύτως σχέση με έρωτες και πανηγύρια. Είναι καθαρά ένα ταξίδι εξερεύνησης , εκδίκησης και εκπλήρωσης απώτερων φιλοδοξιών!

και 5.  Αυτό είναι ένας μελλοντικός μου φόβος για την τελευταία ταινία Hobbit που θα ακολουθήσει. Φοβάμαι μήπως και η "τελική μάχη" δεν αποδοθεί σωστά. Μ ' όλα αυτά τα άκυρα Ορκ που βλέπω να περιφέρονται από εδώ κι από εκεί , πραγματικά φοβάμαι πως η μάχη θα αλλοιωθεί αρκετά σε σύγκριση με το βιβλίο...


Πάμε στα θετικά τώρα


1. Ο Λέγκολας. Ναι πολλοί θα διαφωνήσουν μ' αυτό, αλλά θεωρώ την προσθήκη του Λέγκολας στις Ταινίες πολύ έξυπνη κίνηση. Όπως ξέρουμε όλοι ο Λέγκολας στο βιβλίο δεν αναφέρεται πουθενά. Αυτό σημαίνει όμως πως δεν υπήρχε κι εκείνη την εποχή που διαδραματίζονταν τα γεγονότα; Δεν νομίζω. Από διάφορες σπόντες που έχουμε παρατηρήσει από τα βιβλία , αλλά κι από τις ταινίες, γνωρίζουμε πως ο Λέγκολας είναι μεγάλος σε ηλικία. Ίσως κι ο μεγαλύτερος απ'όλη τη συντροφιά του δαχτυλιδιού. Και λέω εάν είναι τόσο μεγάλος και όντας γιος του βασιλιά των ξωτικών του δάσους, σε τέτοιες κρίσιμες περιστάσεις δεν θα έπαιρνε μέρος; Προφανώς και θα ήταν ένα τζόβενο με όχι και ιδιαίτερη κρίση και επιρροή αλλά και προφανώς θα συμμετείχε άμεσα ή έστω κι έμμεσα σ' όλα αυτά. Παράλληλα με την είσοδο του σ' αυτές τις ταινίες το κοινό αντικρίζει και πάλι ένα ακόμα γνώριμο πρόσωπο που του θυμίζει τις παλιές καλές εποχές του Lord Of The Rings.

2. Ναι! Επιτέλους! Ο Peter Jackson δείχνει πόσο αρχίδια είναι τα ξωτικά! Μέχρι στιγμής είχε φτιάξει ένα αρκετά εγγλέζικο προφίλ για τα ξωτικά, τύπου "σε σνομπάρουμε αλλά θα σε βοηθήσουμε χρυσό μου". Όποιος έχει μελετήσει λίγο παραπάνω τον Tolkien ακόμα κι αν δεν έχει διαβάσει όλα τα βιβλία του, καταλαβαίνει πως τα ξωτικά ήταν απίστευτοι κόπανοι . Χαρακτηριστικό παράδειγμα στη μνήμη μου είναι η μάχη στο φαράγγι του Helm's Deep όπου τα ξωτικά του δάσους υπό την καθοδήγηση του Haldir (ο οποίος κανονικά δεν εμφανίζεται ποτέ ξανά μετά από πρώτο βιβλίο) βοηθούν τους ανθρώπους ως καλοί σύμμαχοι που είναι. Η αλήθεια βέβαια είναι πως το μόνο ξωτικό που πραγματικά πολέμησε στο πλάι των ανθρώπων ήταν ο Λέγκολας και κανένας άλλος. Τουλάχιστον στο Χόμπιτ τα ξωτικά δεν διστάζουν να φερθούν στους νάνους ως σκουπίδια και στην τελική ακόμα και να τους κυνηγήσουν .


και τελος 3. Κάτι το οποίο μ' άρεσε από την πρώτη στιγμή, η επιλογή του Martin Freeman ως Bilbo Baggins. Πιστεύω ότι μετά τις φοβερές ερμηνείες του στη σειρά Sherlock απέδειξε πως μπορεί να πάρει περαιτέρω ρόλους σε ακόμα μεγαλύτερες παραγωγές (στο Hobbit νομίζω πως κι ο ίδιος είναι παραγωγός). Ο Martin Freeman,ένας από τους λίγους ηθοποιούς που θα μπορούσε να το κάνει αυτό,προσδίδει στον ρόλο μια φρεσκάδα και μια νεότητα γεμάτη αισιοδοξία, η οποία έμμεσα σε παροτρύνει κι εσένα να σηκωθείς από τον καναπέ σου και ν' αρχίσεις κι εσύ αυτό το αναπάντεχο ταξίδι στο άγνωστο! Ένα ταξίδι που θα σε αλλάξει και θα σε κάνει να γνωρίσεις καλύτερα τον κόσμο αλλά κυρίως να γνωρίσεις τον πραγματικό σου εαυτό .

Κι ένα Easter Egg για τους λάτρεις των ταινιών Lord of the Rings και Hobbit : σε καμία ταινία του Peter Jackson , μέχρι στιγμής, δεν εμφανίζονται έγχρωμοι άνθρωποι.

Διαβάστε περισσότερα »

"Ένα μάθημα δικαιοσύνης από τους καθηγητές των δημόσιων λυκείων"

Πριν αρχίσω να θίγω  το συγκεκριμένο θέμα θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως όσα χρόνια πήγαινα σχολείο είχα συναντήσει αρκετά αξιόλογους καθηγητές, οι οποίοι δεν δίσταζαν να έρθουν ακόμα και σε άμεση αντιπαράθεση με το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα,προκειμένου να διδάξουν ορθότερα. Οι συγκεκριμένοι καθηγητές δεν θα εκλείψουν ποτέ και πάντοτε θα εμπνέουν τους εκάστοτε μαθητές που θα έχουν.Έτσι λοιπόν αυτή η κατηγορία καθηγητών αυτομάτως εξαιρείται από το κείμενο που θ' ακολουθήσει.


Όλοι γνωρίζουμε πως πριν μερικά χρόνια το να είσαι εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο σήμαινε  παράλληλα "φραπεδιά στο γραφείο των καθηγητών και στάνταρ μόνιμη θέση στο δημόσιο". Παρόλο που το γεγονός αυτό κατά κάποιον τρόπο μεταλλάχτηκε,γιατί προφανώς δεν αλλάζει μόνο με  το να μεταθέτεις εκπαιδευτικούς ή να τους βάζεις σε διαθεσιμότητα όποτε σου καπνίσει,ο πυρήνας του προβλήματος συνεχίζει να υπάρχει ακόμα και σήμερα. Όλοι σίγουρα είχαμε ζήσει από κοντά ένα ξέσπασμα λαϊκιστικής δικαιοσύνης κάποιου καθηγητή μας εν ώρα μαθήματος.Συνήθως αρέσκονταν στο να θίγουν πόσο πολύ κακοπληρώνονται (θυμάμαι στην 3η γυμνασίου μια καθηγήτρια να παραπονιέται που έπαιρνε μόνο 1500 ευρώ τον μήνα) ή να υπερηφανεύονται πως "εδώ δεν είναι ιδιωτικό σχολείο και δεν μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε".


Με τον καιρό λοιπόν συναντούσαμε τα συγκεκριμένα ξεσπάσματα όλο και πιο συχνά και πάντοτε όλως τυχαίως από καθηγητές με όχι και τόσο αξιόλογο παρελθόν.....ή μέλλον.Στην αρχή, οι περισσότεροι κατά κάποιον τρόπο τα απαξιώναμε  ή τους δίναμε ελάχιστη σημασία σε βαθμό που δεν επηρέαζε την κρίση των καθηγητών.Δυστυχώς όμως έρχεται η στιγμή που οι μαθητές φτάνουν στην 3η λυκείου κι εκεί αναγκάζονται να γίνουν οι προσωπικοί κωλογλύφτες των καθηγητών που διδάσκουν "κρίσημα μαθήματα" για τις πανελλήνιες.Με το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα λοιπόν,το οποίο προωθεί την βαθμοθηρία σαν να μην υπάρχει αύριο, βλέπουμε το συγκεκριμένο φαινόμενο να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.Έχοντας βιώσει παρόμοιες καταστάσεις γνωρίζω πως ,εάν δεν το κάνεις κινδυνεύεις να στιγματιστείς, όχι μόνο από τους καθηγητές αλλά κι από τους μαθητές που έχουν υποκύψει σ αυτή τη γελοία διαδικασία, αλλά παράλληλα  υπάρχουν και πολλές πιθανότητες να επηρεαστούν κι οι βαθμοί των τετραμήνων σου.

Έρχεται όμως η στιγμή που σε παίρνει και εσένα παραμάζωμα η προαναφερθείσα νοοτροπία.Οι καθηγητές λες και βρίσκονται τελείως εκτός  πραγματικότητας σου βάζουν στο εξάμηνο έναν κωλοβαθμό τον οποίο και προφανώς δεν περιμένεις. Ρωτάς τον λόγο,όπως επιβάλλεται να κάνεις, και λαμβάνεις ως απάντηση το "τόσο σου άξιζε , μην αμφισβητείς την κρίση μου" ή το "εάν σου βάλω παραπάνω θα αδικήσω τα παιδιά που το αξίζουν". Ρωτώ τώρα εγώ, πώς γίνεται να ξέρουν μέσα από 1 κωλοδιαγώνισμα εάν θα γράψεις χάλια ή όχι; Προσωπικά στην 3η λυκείου δεν είχα γράψει ποτέ σε διαγώνισμα Ιστορίας πάνω από 16 και στις πανελλήνιες έγραψα 19,1. Ναι συμβαίνουν αυτά θα πει κανείς αλλά, όσο περνάει ο καιρός συναντάω όλο και περισσότερα άτομα με παρόμοιες εμπειρίες , μικρότερα από μένα και εν μέρει πειραματόζωα του "νέου συστήματος".Όταν έρθει λοιπόν η στιγμή που θα υψώσεις το ανάστημα σου για τις αυθαιρεσίες των καθηγητών ,ένα είναι σίγουρο, δεν θα λάβεις σχεδόν καμία υποστήριξη , ούτε από την διεύθυνση αλλά ούτε από τους κωλογλύφτες συμμαθητές σου.
Θα πρέπει να το καταπιείς , ανεξάρτητα εάν κάτι τέτοιο θα επηρεάσει την πρόσβαση σου σ ένα πανεπιστήμιο. Δυστυχώς δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα κι αν προσπαθήσεις τελικά θα πάρεις ως απάντηση από τους καθηγητές σου  ένα "εδώ δεν είναι ιδιωτικό σχολείο όπου με τα λεφτά των γονιών σου θα παίρνεις βαθμούς". Λες κι εκείνοι πληρώνονται από τον Άγιο Βασίλη κι όχι από τον ελληνικό λαό...


Κάπως έτσι φτάνουμε στο σημείο να αμφισβητήσουμε ,ξανά, την κρίση δικαιοσύνης των εκάστοτε καθηγητών μας, οι οποίοι με εμφανή στοιχεία συνδρόμου κατωτερότητας ,κατακρεουργούν αρχικά το ήδη σάπιο εκπαιδευτικό σύστημα και δεύτερον συμβάλλουν στην ψυχολογική κατάρρευση των μαθητών με τη στάση  αλλά και με τις πρακτικές τους.


<<Αί άρισται δοκούσαι είναι φύσεις μάλιστα παιδείας δέονται.>>
(μτφρ. Εκείνοι που φαίνονται ότι εκ φύσεως είναι άριστοι,χρειάζονται περισσότερο από τους άλλους την παιδεία.)
Ξενοφών  430-355 π.χ

Διαβάστε περισσότερα »

Ο άδικος καλός Θεός

Αρχικά πριν θίξω το θέμα που επιθυμώ πρέπει να ξεκαθαρίσω τη θέση μου. Δεν θέλω να κατακρίνω τα πιστεύω κανενός ανθρώπου αλλά ούτε και να προπαγανδίσω τις προσωπικές μου απόψεις. Δεν δηλώνω άθεος αλλά ούτε και οπαδός καμιάς από τις υπάρχουσες θρησκείες-φιλοσοφίες. Σκοπός του κειμένου αυτού είναι να παρατεθεί ένα λογικό επιχείρημα πάνω σ ένα πολύ λεπτό κι εύθραυστο θέμα, την κρίση του Θεού, όπου ο αναγνώστης μετά από μόνος τους θα κρίνει το επιχείρημα ως επαρκές ή άτοπο.

Είναι σχεδόν σίγουρο πως όλοι μας έχουμε έρθει σε αντιπαράθεση,έστω και μία φορά, ή έχουμε δει άτομα να επιχειρηματολογούν με τους εκάστοτε καθηγητές θρησκευτικών των  γυμνασίων ή των λυκείων, όπου κάποτε φοιτούσαμε , για διάφορα θρησκευτικά ,ηθικά ή φιλοσοφικά θέματα.

Στο δικό μου λοιπόν  λύκειο ,κάποια στιγμή ,σε μια τέτοια συζήτηση , ένας συμμαθητής παρέθεσε το εξής επιχείρημα προς τον θρησκευτικό μας : 

"Κύριε έχω να σας κάνω μια σημαντική ερώτηση η οποία αφορά την κρίση του Θεού (εάν υποθέσουμε πως σίγουρα υπάρχει) . Αρχικά εάν υποθέσουμε πως υπάρχει ένας άνθρωπος,ας τον ονομάσουμε ο Τάδε, ο οποίος ζει ευλαβικά,σέβεται και βοηθά τους συμπολίτες του, όχι για να νιώσει εκείνος καλύτερα αλλά επειδή βλέπει ότι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη.Επιπλέον είναι δίκαιος, δεν κλέβει ποτέ και αποφεύγει να λέει ψέματα.Αγαπά και σέβεται την οικογένεια του αλλά και το περιβάλλον  (ζώα , φυτά κτλ).Ο Τάδε όμως έχει ένα μικρό ελάττωμα , δεν πιστεύει στον Θεό. Δεν δηλώνει άθεος, αλλά δεν επιθυμεί να πιστέψει σ αυτόν τον θεό. Δεν τον νοιάζει εάν υπάρχει ή εάν δεν υπάρχει, ο ίδιος τον αρνείται για προσωπικούς λόγους.Εδώ λοιπόν έρχεται το κυρίως σκέλος της ερώτησης. Εάν υποθέσουμε πως υπάρχει παράδεισος και κόλαση ο Τάδε όταν πεθάνει που ακριβώς θα πάει; Στην αρχή προφανώς θα πάει στον παράδεισο,αφού όπως προείπαμε έζησε μια ζωή χωρίς πολλές αμαρτίες,βοηθώντας και φροντίζοντας τους ανθρώπους και τα ζώα.Ο Τάδε όμως αρνούνταν τον Θεό , κάτι το οποίο είχε επιλέξει προ πολλού και δεν επιθυμούσε ν αλλάξει γνώμη.Έτσι ο θεός θ αναγκαστεί να τον στείλει στην κόλαση ,καθώς ο Τάδε δεν δέχεται τον ίδιο,ούτε ως ύπαρξη αλλά ούτε και ηθικά.Εδώ λοιπόν φτάνουμε σε ένα αξιοσημείωτο σφάλμα. Ο θεός στέλνει στην κόλαση έναν δίκαιο και καλό άνθρωπο επειδή δεν ήθελε να τον αποδεχτεί; Επειδή δεν ήθελε να πιστέψει σ εκείνον; Επειδή δεν ήθελε να ζήσει μαζί μ εκείνον; Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως άδικο, εγωιστικό αλλά και ανώριμο εκ μέρους του θεού, πράγμα αρκετά περίεργο καθώς γνωρίζουμε πως ο Θεός είναι και Δίκαιος και Αλτρουιστής αλλά και ο Ωριμότερος των πάντων."

Η απάντηση του καθηγητή σ αυτό το ερώτημα ήταν ένα απλό "Δεν ξέρω, είναι μέλημα Θεού".

Αυτό που συμπέρανα εγώ από το συγκεκριμένο επιχείρημα είναι πως ο Θεός μπορεί ταυτόχρονα να πρεσβεύει το αλάνθαστο, την απόλυτη γνώση και την ορθή δικαιοσύνη αλλά παράλληλα συνοδεύεται από μια σειρά ανθρώπινων παθών των οποίων η ύπαρξη τους είναι αδικαιολόγητη,μέσα στη θεϊκή  του υπόσταση,όπως έχει εκείνη διαμορφωθεί από την θρησκεία εδώ και τόσα χρόνια...

Όποιος επιθυμεί μπορεί να πει την γνώμη του πάνω σ αυτό το θέμα και να ανοίξει μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση .

Διαβάστε περισσότερα »

"Γραπτή μαρτυρία ενός χρυσαυγίτη των βορείων προαστίων"

Καλησπέρα, 

με λένε Πένυ Ζούμη και είμαι χρυσαυγίτης (ή χρυσαυγίτισσα εάν πιστεύετε ότι είμαι  γυναίκα παρά τις τρίχες στη μασχάλη μου).

Εργάζομαι και ζω κάτω από άθλιες συνθήκες Πακιστανών βιαστών, κλεφτών, ρακένδυτων σκουληκιών και τεράτων του Ξέρξη. 
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, σοβαρά.  
Καθώς μια μέρα γύριζα από τη δουλειά μου, ο πατέρας μου παίρνει τηλέφωνο: 

(ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΡΟΦΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ) 

-Ελα Μαρίνα μου.
-Πένυ. 
-Έλα Πένυ μου. 
-Τι είναι πατέρα με ανησυχείς.. 
-Μίλαγα με ένα Πακιστανό και του είπα "Η Πένυ τραγουδάει πολύ ωραία..." 

Από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότιι ζούμε σε μια χώρα που σε κάμποσα χρόνια θα είμαστε μειονότητα. Ενάντια σε Εβραιομασόνους, συριζαίους και μαύρους νίγκερ ανθρώπους. 

Ευχαριστώ για την κατανόηση, 

Μια γνήσια Ελλην-ίδα, ότι ουδέν οίδα.

Διαβάστε περισσότερα »